دارم ز پسته ی تو بدل آتشین نمک
بستان که کس ندیده کبابی بدین نمک

دامن کشان و دست فشان می کنی خرام
می گیرد از غبار تو روی زمین نمک

گویا کسی که مرهم داغ دلم نهد
در دست تیغ دارد و در آستین نمک

شوری که من ز عشق تو دارم نداشت کس
زیرا که کس نداشت جوانی بدین نمک

گاهم بزهر چشم جگر می کنی کباب
گاهم به دیده می زنی از خشم و کین نمک

در گریه ی فراق، فغانی ز بخت شور
زد بر سواد دیده ی مردم نشین نمک

«بابافغانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir