ما رند خراباتی و معشوق پرستیم
بر ما قلمی نیست که دیوانه و مستیم

هر چند که بر ما رقم نیستی افزود
در دایره ی عشق همانیم که هستیم

باید بره سیل فنا خانه گشادن
اول چو در دیده بروی تو ببستیم

تکبیر فنا چاره ی دیوانگی ماست
شمشیر بیارید که زنجیر گسستیم

با غصه به همراهی غم دوش بدوشیم
با فتنه بهمدردی دل دست بدستیم

صد خار بلا از دل دیوانه ی ما خاست
هر روز که بی ساقی گلچهره نشستیم

امروز نشد دام ره آن طره فغانی
دیوانه ی آن سلسله از روز الستیم