چشم من از نظاره ی آن زلف مشگبو
چون نافه ی تریست که خون می چکد از او

یک قطره خون سوخته ی خال گلرخیست
هر غنچه ی بنفشه که بینم بطرف جو

خونابه یی که می کشم از تیغ عشق تو
چون آب زندگی بگلو می رود فرو

خواهم چو گل سفینه ی دلرا ورق ورق
هر یک ورق به دست نگاری فرشته خو

تو شاه بیت دفتر حسنی و معنیت
خلق جمیل و خوی خوش و صورت نکو

هر نازکی که بود نهان در نقاب حسن
خالت نمود از شکن زلف مو بمو

لب بسته یی فغانی و احباب مستمع
طوطی تویی درین شکرستان سخن بگو