هوش مصنوعی: این شعر به بیان درد و رنج انسان در مواجهه با مشکلات و ناکامی‌های زندگی می‌پردازد. شاعر از بی‌فایده بودن تلاش‌های بی‌ثمر، فرار از درد و رنج، و انتظار برای معجزه سخن می‌گوید. او همچنین به رابطه‌ی انسان با خدا و دیگران اشاره می‌کند و از بی‌فایده بودن برخی اعمال و احساسات مانند گریه و ناله انتقاد می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، پرداختن به موضوعاتی مانند درد، رنج و ناامیدی نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد.

شمارهٔ ۵۱۳

بر صید زخم خورده دویدن چه فایده
بسمل شدیم تیغ کشیدن چه فایده

ما را اگر چه می کشی و زنده می کنی
لب از دریغ و درد گزیدن چه فایده

دوری مکن اگر شرفی داری ای هما
از خلق چون فرشته رمیده چه فایده

برخیز مویه گر که نداری دم مسیح
این صوت جانگداز شنیدن چه فایده

دانسته ام که چاشنی آب دیده چیست
باز این شراب تلخ چشیدن چه فایده

گیرم که سبز شد گلم از اشک دوستان
از خاک مرده سبزه دمیدن چه فایده

ای باغبان خموش که بستان بمهر تست
ما را که بوی گل زده چیدن چه فایده

گردن بنه بتیغ فغانی و سر مکش
افتاده یی بدام تپیدن چه فایده
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.