هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و پر از استعاره‌های زیبا است که در آن شاعر از معشوق خود با توصیف‌های طبیعی و پر از احساس یاد می‌کند. او از زیبایی‌ها و تأثیرات معشوق بر زندگی خود سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویری مانند گل، نخل، چراغ، و حوری، عشق و اشتیاق خود را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل زیبایی‌های ادبی آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۵۶۶

بس تازه و تری چمن آرای کیستی
نخل امید و شاخ تمنای کیستی

روز آفتاب روزن و بام که می شوی
شبها چراغ خلوت تنهای کیستی

رنگت چو بوی دلکش و بویت چو روی خوش
حوری سرشت من گل رعنای کیستی

گل این وفا ندارد و گلزار این صفا
ای لاله ی غریب ز صحرای کیستی

حالا ز غنچه ی دل ما باز کن گلی
در انتظار وعده ی فردای کیستی

ای گل ز شرم دامن پاک تو در عرق
از جویبار چشم گهر زای کیستی

چون من به بند عشق تو صد ماهر و اسیر
تو زلف داده تاب بسودای کیستی

بزمی پر از پریست فغانی تو در میان
دیوانه ی کدامی و شیدای کیستی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.