هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غنایی، با استفاده از تصاویر طبیعی مانند باغ، بلبل، گل و سرو، به بیان احساسات عاشقانه و دردهای ناشی از عشق می‌پردازد. شاعر از عشق و اسارت در دام معشوق سخن می‌گوید و با اشاره به داستان‌های عاشقانه مانند لیلی و مجنون، عمق احساسات خود را نشان می‌دهد. همچنین، از عناصری مانند خال مشکی و چاه ذقن برای توصیف زیبایی‌های معشوق استفاده شده است.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی دارد. همچنین، اشاره به داستان‌های کلاسیک مانند لیلی و مجنون ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چندان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۵۶۸

هر نفس نالد گرفتاری بعشق نوگلی
نیست خالی یکدم این باغ از نوای بلبلی

بسته ی زنجیر لیلی بود مجنون سالها
من گرفتارم کنون در دام مشکین کاکلی

بسکه مشتاقم برم حسرت چو بینم در چمن
محرم سروی تذروی همدم مرغی گلی

نیست از دردی برون صوت حزین فاخته
غالبا دارد گرفتاری بجعد سنبلی

قول ناصح نشنود مست محبت تا بود
از دم مطرب نوایی و ز صراحی غلغلی

خال مشگین یاد می آرد از آن چاه ذقن
زینکه روزی جادویی بودست و چاه بابلی

نوبهاران داشت بلبل در چمن گلبانگ عشق
حالیا دارد فغانی این نوا بهر گلی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.