تاج دین و دولت ای صدری که گرد موکبت
دیده افلاک و انجم را مکحل می کند

کلک دولت پرورت روح الامینی دیگرست
لاجرم هر دم هزاران وحی منزل می کند

لفظ معنی پرورت گر آسمان داد نیست
مشکل بیداد را بر خلق چون حل می کند

زرگر دست ترا رسمیست کاندر روز بذل
افسر امید سائل را مکلل می کند

موسی قهر ترا دستیست کاندر لیل تار
فرق گیتی را ز جعد قیر گون کل می کند

پرتو دست صبا را گر بخود ره می دهد
جنبش او اقحوان را در عرق حل می کند

خسرو خشم تو هیچ اربر چمن می نگذرد
در لب شیرین لعاب نخل حنظل می کند

آسمان داد را خاک جنابت با سپهر
ز انتقام دولت و ملت مبدل می کند

آفتاب جاه را دست شکوهت در ثبات
ز اهتمام ملک و دین خط مبدل می کند

دین پناها، صاحبا، روح امامی در ثنات
چون دعا می گوید آمین روح اول می کند

خاک دولت خانه ی یزد ارچه بی تأثیر سعی
زبده و قانون اعراض محصل می کند

دختران خاطرش از پرده بیرون می نهند
پا و گیسوی سیه شان را مسلسل می کند

تا نظام و اهتمام ملک را تأثیر چرخ
گاه مجمل می نماید گه مفصل می کند

باد حکمت را قضا، تابع که گردون بند گشت
چون مفصل می نداند کرد مجمل می کند