محیط و نقطه ملت، سوار و مرکب دین
خدایگان شریعت درین چه فرماید

چو گربه ای سر ده قمری و کبوتر را
بقرب هفته ای از تن بقهر برباید

ز راه شرع، بحکم قصاص صاحب مرغ
دو دست گربه، از تن جدا کند شاید

جواب امامی:
زهی لطیف سئوالی که طوطی قلمت

بگاه نظم بدایع شکر همی خاید
ندانمت که، که ای اینقدر همی دانم

که از بیان تو آب حیات می زاید
نه کم ز گربه ی بید است گربه عیار

که مرغ بیند بر شاخ و پنجه نگشاید
خدایگان هنر را اگر درین فتوی

بخون گربه ز من رخصتی همی یابد
چو گر به هیچ غرامت ندارد آن بهتر

که دست خویش بخونی چنین نیالاید
بقای قمری و عمر کبوتر ار خواهد

قرارگاه قفس را بلند فرماید

«امامی هروی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir