هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر با زبانی انتقادی و نمادین، به توصیف حالتی از نادانی و خودفریبی می‌پردازد. در این شعر، عناصری مانند خاک، سنگ، و خار به عنوان نمادهایی از بی‌ارزشی در مقابل زر، گهر، و ورد (گل) قرار می‌گیرند. شاعر همچنین به فردی اشاره می‌کند که در سایه‌ای فسرده قرار دارد اما ادعای تابش مانند خورشید را دارد. این متن به‌صورت کلی بیانگر نقدی بر خودبینی و عدم درک واقعیت است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم نمادین و انتقادی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نقدهای اجتماعی موجود در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۰
نشناخته ای، ای دل بیدانش و درد
خاک از زر و سنگ از گهر و خار از ورد
در سایه فسرده، لاف خورشید زنی
ای سایه دیوار طبیعت پر ورد
خاک از زر و سنگ از گهر و خار از ورد
در سایه فسرده، لاف خورشید زنی
ای سایه دیوار طبیعت پر ورد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
