هوش مصنوعی:
شاعر از پیری و پایان عمر خود می‌گوید و افسوس می‌خورد که زمانی که فرصت داشت، از آن استفاده نکرد و اکنون که بیدار شده، چیزی باقی نمانده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و مرتبط با مرگ و پیری است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن قابل درک نباشد یا باعث نگرانی آن‌ها شود.
شمارهٔ ۱۲۳
در باغ وجودم چو گیاهی بنماند
وز لشکر صبرم چو سپاهی بنماند
تا خرمن عمر بود من خفته بدم
بیدار کنون شدم که کاهی بنماند
وز لشکر صبرم چو سپاهی بنماند
تا خرمن عمر بود من خفته بدم
بیدار کنون شدم که کاهی بنماند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
