هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از خودگویی و مقایسه خود با معشوق سخن می‌گوید. او با نگاه به خود، احساس ناامیدی و ناتوانی می‌کند، اما با نگاه به معشوق، احساس غرور و مباهات دارد. شاعر اعتراف می‌کند که شناخت از خود ممکن است دردناک باشد، اما معشوق را منبعی برای دفع همه مشکلات و نگرانی‌ها می‌داند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و ساختارهای شعری کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۱۷۷
در خود نگرم زعجر هیهات کنم
چون در تو نظر کنم مباهات کنم
از خود خبرم سر به سر آفت باشد
لیکن به تو دفع جمله آفات کنم
چون در تو نظر کنم مباهات کنم
از خود خبرم سر به سر آفت باشد
لیکن به تو دفع جمله آفات کنم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
