۲۰۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۳

آیت حسن را که نام وفاست
تو ندانسته ای خدا داناست

سرو پیش قدت نمی یارد
که دگر در چمن برآید راست

تا کجا شد به دلبری دهنت
کز نظر دور شد که ناپیداست

گرچه خاکِ در تو را بی وجه
آب زد دیده عذر آن برماست

تا خیالی گُزید سرو قدت
در همه کار دست او بالاست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.