اگر گویی که حسن از رویِ من خاست
دروغی نیست در روی تو پیداست

بدین رفتار و شکل ای سرو قامت
به هرجا می روی کارِ تو بالاست

عجب سروی که اندر باغِ خوبی
چو بنشستی ز هر سو فتنه برخاست

دلا چون سوختی در زلف او پیچ
که شد بازار گرم و وقت سوداست

دل از زلفش نگه دار ای خیالی
که هندویی ست دزد و دست ناراست