چمن را تا نسیمت در دماغ است
ز شادی غنچه را دل باغ باغ است

چو گیسو باز کردی رخ مپوشان
که حسن شب به دیدار چراغ است

تو برخور گرچه از خوان جمالت
نصیب جان عاشق درد و داغ است

چو عشق آمد درون سینه ای جان
تو فرما، کز توام باری فراغ است

خیالی ماجرای ما و زلفش
همان افسانهٔ طوطی و زاغ است