هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر به زیبایی‌های معشوق و تأثیرات عاطفی آن بر خود اشاره می‌کند. از جمله توصیف جفاهای معشوق به عنوان نیکو، مقایسه‌ی لطافت دهان معشوق با چشمه‌ی خضر، و اشاره به جستجوی دل برای دهان معشوق.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک کامل آن نیاز به آشنایی با ادبیات و اصطلاحات شعری دارد.

شمارهٔ ۲۴۵

هر جفایی که کند روی تو نیکو باشد
خاصّه وقتی که خطت بر طرف او باشد

گر به چینِ شکن زلف تو از خوش نفسی
دم دعوی بزند مشک سیه رو باشد

در لطافت به دهان تو کند نسبت خویش
چشمهٔ خضر به شرطی که سخنگو باشد

باشد از سرّ عدم پیرِ خرد را خبری
خبری ز آن دهنش گر سر یک مو باشد

گر بجوید دهنت دل ز خیالی چه عجب
ز آن دهن هیچ عجب نیست که دلجو باشد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.