عمری دویده ایم به دنبالِ اهل راز
یارب مگر به یار رسم خود تو چاره ساز

زاهد به راه مسجد و ما کوی می فروش
تا کارِ کی برآورد آن یار بی نیاز

انکار بر حقیقت عاشق چه می کنی
ای ره نبرده هیچ مگر جانب مجاز

پرهیز کن ز نالهٔ جانسوز بی دلان
گر آگهی ز آتش این آهِ جانگداز

با جور یار به که بسازی در این دو روز
تا کی کنی به شِکوِه خیالی زبان دراز