صوفی ما جام باشد باده تا باشد در او
هرکه دارد باطن صافی صفا باشد در او

ابر چون باران ببیند سیل مژگان مرا
از خجالت آب گردد گر حیا باشد در او

گفته ای رنگی ست روزی از گل رویم تو را
وعدهٔ خوب است اگر بوی وفا باشد در او

طاق ابروی تو بر روی نکو بی وجه نیست
هر کجا قبله ست محراب دعا باشد در او

سر دهد بر باد روزی ای خیالی همچو سرو
هر سری کز جانب سروی هوا باشد در او