۱۶۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۴۶

ای دل از خویش گذر تا که به جایی برسی
وز در صدق درآ تا به صفایی برسی

تا نبندی به قبول نفس اوّل کمری
نیست ممکن که تو چون نی به نوایی برسی

گر به همراهی دردش قدمی پیش نهی
زود باشد که به تشریف دوایی برسی

چست برخیز چو ذرّه به طلب رقص کنان
تا که در حضرت خورشید لقایی برسی

این خیالی ست خیالی که به سر منزل قرب
بی قبول نظرِ راهنمایی برسی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.