بدین شوخی که تو بنیاد داری
عجب گر خاطری را شاد داری

فراموشت نخواهم کرد گفتی
فراموشت شد این هم یاد داری؟

هوای من نداری تا کی ای سرو
سر و کار مرا بی یاد داری

چه سعی است از نظر افتادن ای اشک
تو می دانی که پیش افتاد داری

خیالی آن پسر شوخ و تو سرکش
گله از بخت مادر زاد داری؟