هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزلی، زیبایی‌های معشوق را با استفاده از تصاویر و استعاره‌های شاعرانه مانند لب لعل، روی فروزان، زلف دراز و خال سیاه توصیف می‌کند. شاعر از عشق و دیوانگی سخن می‌گوید و معشوق را با شخصیت‌های اساطیری مانند لیلی و مجنون مقایسه می‌کند. همچنین، از جادو و معجزه برای توصیف جذابیت معشوق استفاده می‌شود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و استعاره‌های شاعرانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد. همچنین، برخی از اشارات به مفاهیم اساطیری و عرفانی نیاز به درک ادبی بالاتری دارد.

شمارهٔ ۱۴

ای لب لعل تو روح بخش مسیحا
پرتو رویت فروغ سینه سینا

عاشق و دیوانه ی تو وامق و مجنون
مظهر رخساره ی تو لیلی و عذرا

جادوی بابل سحر چشم تو پنهان
معجز موسی بزیر زلف تو پیدا

آینه دار جمال تو مه و خورشید
بنده ی لعل و قد تو کوثر و طوبی

خال سیاهت سواد دیده غلمان
زلف درازت کمند گردن حورا

نافه چین در نگار خانه ما نی
یا بگل عارض تو زلف چلیپا

آب ز گل میبری و تاب زسنبل
برف کنی در چمن چو پرده بعمدا

وصف گل روی تو صبا بچمن گفت
گشت گل آتش بجان و بلبل شیدا

دل نشکیبد ننوشد از لب لعلت
تشنه نگردد نخورده آب شکیبا

زد ره آشفته کفر زلف کج تو
ترسمش آخر بری بملت ترسا

تا که مگر دل رهد زغمزه خوبان
بر در پیر مغان بریم تولا
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.