۱۹۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۱

بگویم ارزغم عشق داستانیرا
چو خویش واله و شیدا کنم جهانی را

ببوی آنکه شوم طعمه سگان درش
نهفته ام ببدن مشت استخوانی را

نمانده است تمیزی میانه من و غیر
بکش برای خدا تیغ امتحانی را

شعیب عشق چه شدرهنمون بطور ظهور
امین سینه سینا کند شبانی را

بدست پیر مغان اوفتد چو نقش بتم
به بتکده ببرد طرفه ارمغانی را

بغیر چشم که برابردی تو حکم براند
کسی چگونه کشید آنچنان کمانی را

عجب زدل شدگان نیست اینعجب باشد
که دل زکف بستانند دلستانی را

زعمر خویش شود بهره ور چو خضر کسی
که دستگیر شود پیر ناتوانی را

کند بدیده یعقوب جا چو کحل نسیم
برد زمصر اگر گرد کاروانی را

زدادخواهی مردم تو را بعرصه حشر
برای من نگذارند یک زمانی را

بسرو فخر کند باغبان و آشفته
بدیده آب دهد شاخ ارغوانی را
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.