هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف عشق، زیبایی، قدرت و جادو می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند شیر، آهو، تیر و کمان، ماه و خورشید، طلسم جادو و ... برای بیان احساسات و مفاهیم عمیق استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری نیاز دارد. همچنین، برخی از تصاویر و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۴۲

بصید خلق بتان تا گشاده بازو را
شکار شیر بیاموختند آهو را

کند زتیر نظر صید رستم دستان
کمان سخت ببینید و زور بازو را

محیط ماه وخوری ای خطوط ریحانی
به بین چه خاصیت است این طلسم جادو را

اسیر چنگل شاهین حکم تو شد چرخ
چنانکه چرخ بگیرد دراج و تیهو را

کمان حسن تو را ماه آسمان نکشد
کشیده ی چه بخورشید تیغ ابرو را

عبث بلجه عمان چه میرود غواص
مگر بدرج عقیقش ندیده لؤلؤ را

تو راکه قلعه دلها گشوده شد زنظر
برخ متاب خدا را کمند گیسو را

زموی فرق و میان تو فرق میباید
گشوده ی زقفا از چه سنبل مو را

فریب سینه سیمین مهوشان مخورید
که دل زسنگ بود یار آینه رو را

محک زمهر علی جسته ایم آشفته
ازین تمیز داد زشت و نیکو را
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.