هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و فلسفی به توصیف قدرت و عظمت الهی می‌پردازد و از مفاهیمی مانند عشق، تقدیر، و تسلیم در برابر اراده خدا سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، رابطه انسان با خدا و جهان را به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات تاریخی یا ادبی نیاز به دانش پیشینه دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

شمارهٔ ۱۰۷

ساحت کون و مکان عرصه میدان اوست
گوی زمین و سپهر در خم چوگان اوست

تا خم زلف دو تا ریخته اندر قفا
سلسله کائنات جمله پریشان اوست

درد چه درمان کدام چشم بنه بر قضا
مدعی درد آنک طالب درمان اوست

تا زده طغرای خط گرد عذارت رقم
هندی تاتار ترک در خط فرمان اوست

جام گرفت از رقیب بر سر بیمهریست
گر بخورد خون من غایت احسان اوست

ذوق ندارد تذرو تا نگرد سوی سرو
تا که ببستان چمان سرو خرامان اوست

جانب کنعان بر باد صبا و بگو
یوسف مصرات اسیر پای بزندان اوست

هر که بگلزار عشق پای نهد چون خلیل
آتش افروخته لاله بستان اوست

نغمه بلبل بباغ نیست بجز شور گل
آن همه شور و نوا کرده دستان اوست

ناقه آشفته خفت شیخ بکعبه رسید
قسمت گم گشته گان طوف بیابان اوست

دست تولا زنم باز بدست خدا
گر برهاند مرا همت سلمان اوست
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.