هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوع عشق، بت‌پرستی معنوی، و جدایی از تعلقات دنیوی می‌پردازد. شاعر از عشق به معشوق الهی سخن می‌گوید و دنیا و مظاهر آن را بی‌ارزش می‌داند. او از شکستن بت‌ها و رهایی از وهم‌ها صحبت می‌کند و عشق حقیقی را فراتر از آلایش‌های مادی می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از اشارات مانند بت‌شکنی و مفاهیم انتزاعی عرفانی ممکن است برای کودکان و نوجوانان نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۳۲

عشق بتان حاصل ایام ماست
کام نجستن ثمر کام ماست

عشق بتان و بت بتخانه چیست
بشکنم این جمله که اصنام ماست

تا که نعیم ابدی یافتم
هر دو جهان حاصل انعام ماست

زین همه حلوا که دهان مملو است
زهر هلاهل زچه در کام ماست

عشق زآلایش عاشق بریست
عشق در اینمرحله بدنام ماست

آنکه تو گوئیش که او دلبر است
گر نگری غایت اوهام ماست

طره شبرنگ تو چون باز شد
صبح ازل در کنف شام ماست

تا که دلم محرم کوی تو شد
کعبه همه عمر با حرام ماست

زلف تو زنار دلم از چه شد
کفر چرا رهزن اسلام ماست

دل بهوای دگری طایر است
سبحه و زنار چرا دام ماست

گفتمش آشفته که بوده است گفت
سوخته ی در هوس خام ماست
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.