هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر عرفانی و عاشقانه است که از بشارت‌های غیبی، عشق الهی، و وصال معنوی سخن می‌گوید. شاعر از مفاهیمی مانند عشق، صبر، و تجارت معنوی (فروش دنیا برای عشق مرتضی) صحبت می‌کند و به مضامین عرفانی مانند وصل، حقیقت، و استعاره‌های عرفانی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، برخی از ابیات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۲۴۷

رسید از عالم غیبم بشارت
که آمد بر سر آن رنج ومرارت

سلیمانرا بگو مشکو بیارا
که آمد از سبا پیک بشارت

تو ایساقی چو معمار وجودی
خراب آباد دل را کن عمارت

بچم چون شاخ گل ایشاهد بزم
بخوان ای مطرب شیرین عبارت

چو وصل ترک یغمائی دهد دست
چه باک از دین و دل دادم بغارت

سرای میشکان دارالا مانست
بمستان منگر از چشم حقارت

پیام دوست را قاصد نگنجد
نمی آید زجبریل این سفارت

نبی را جایگه سر حقیقت
مقام او مجاز و استعارت

جهان بفروش و حب مرتضی گیر
که من بس سود دیدم زین تجارت

خراب عشقی آشفته عجب نیست
که هم عشقت کند رفع خسارت

اگر حکمش بگرداند قضا را
بدامان برکشد پای جسارت
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.