اگر نه ذره ای از مهر روی معشوقست
مقام عشق چرا بر فراز عیوقست

بدشت عشق بهر گام پا نهی ایدل
نیاز عاشق مسکین و ناز مشعوقست

چه نقش کرده به پرچم دلا سپهبد عشق
که سر بسرد و جهانش بزیر منجوقست

بکوی باده فروشان بگو چه استغناست
که کیمیا برایشان زماد محروقست

بخاکساری و افتادگیست درویشی
نشان فقر نه کشکول و خرقه و بوقست

طراز نطق من آشفته از مدیح علیست
عیان نشان ولایش مرا زمنطوقست

مگر که دست بگیرد مرا در این غوغا
علی که بنده خالق خدای مخلوقست