هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که به موضوعاتی مانند عشق، معنویت، و رهایی از دغدغه‌های دنیوی می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان نیرویی الهی یاد می‌کند که تنها راه نجات و آرامش است و دنیای مادی را بی‌ارزش می‌شمرد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات عاشقانه و تمثیل‌های به‌کار رفته نیاز به درک ادبی بالاتری دارند.

شمارهٔ ۲۹۴

زآن ملک حذر کن که در او پادشهی نیست
آنشه نکند زیست که او را سپهی نیست

جز از دهن تنگ تو دلها نگشاید
جز از خم زلف تو بخاطر گرهی نیست

بیحد دلم از خانقه ایشیخ به تنگست
زین خانه بمیخانه همانا که رهی نیست

آن گلبن عشق است که پیوسته ببار است
گل بر سر شاخ ارچه گهی هست گهی نیست

از حشمت موران ره عشق چگویم
بی شبهه سلیمان بچنین دستگهی نیست

گر گشته ات آید پی دعوی بقیامت
جز ناخن مخضوب تو او را گوهی نیست

ای اطلس زرتار غم عشق چه جنسی
کاین دیبه بیرنگ بهر کارگهی نیست

در مسلک عشاقش جز میته نخوانند
آن مرغ که او بسمل تیر نگهی نیست

هر کس به پریشانی آشفته زند طعن
او را خبر از حلقه زلف سیهی نیست

عشق است علی مظهر حق نور ولایت
جز در دل ویرانه اش آرامگهی نیست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.