هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا، به موضوعاتی مانند عشق، رنج، صبر و طبیعت انسان می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند بلبل، عاشق، باده‌فروش و لیلی و مجنون برای بیان احساسات و مفاهیم عمیق استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه بیشتری نیاز دارد. همچنین، برخی از موضوعات مطرح‌شده مانند عشق و رنج، برای نوجوانان جوان‌تر ممکن است نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۳۸۲

تنها نه ترک بچه من تندخو بود
این خوی تند لازم روی نکو بود

بلبل زدرد تست گل آگه فغان مکن
آن به که کار عاشق بی گفتگو بود

با رنج باد بیزن وجور شکرفروش
سازد مگس گرش بشکر آرزو بود

خاک کدام باده کش پاک طینت است
کاندر سرای باده فروشان سبو بود

زین ره گذشت محمل لیلی چو برق دوش
مجنون عبث ببادیه در جستجو بود

گفتم تو سیم تن زچه سنگین دلی بگفت
سنگین دل است هر کس آئینه رو بود

از زلف خویش حالت آشفته بازپرس
کاو باخبر زحال دلم مو بمو بود

گفتم مگر بزخم درون مرهمی نهم
پیکانت آن نکرده جای رفو بود

ای سرو با قدش چه زنی لاف همسری
کاو در خرام و پای تو در گل فرو بود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.