هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن از مفاهیمی مانند عشق، عقل، دین، تجلی، و معجزه استفاده شده است. شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به بیان احساسات و تجربیات عرفانی خود پرداخته است. همچنین، در برخی ابیات به شخصیت‌های تاریخی و مذهبی مانند موسی، عیسی، و علی اشاره شده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی اشارات به مفاهیم مذهبی و تاریخی نیازمند دانش پیشینه‌ای است که معمولاً در این سن وجود دارد.
شمارهٔ ۴۳۱
عشق تا حلقه سحر بر در دلها میزد
عقل از کشور دل خیمه بصحرا میزد
خرمن دین و دل از برق تجلی میسوخت
طعنها بر شرر سینه سینا میزد
بودترسا بچه ای همره او کز نیرنگ
راه مردم بخم زلف چلیپا میزد
کافری عشوه گری کز نگه چشم سیاه
راه مجنون بدر خیمه لیلا میزد
عذر عذرا همه شب در بر وامق میخواست
گاه در ربع و دمن طعنه بسلما میزد
مار گیسو به بناگوش فکنده بفسون
طعنه بر معجزه اژدر موسی میزد
چهره افروخته میسوخت بر او عود ززلف
بر دل مجلسیان آتش سودا میزد
زآتش لعل لبش سوخته یاقوت بکان
نیش دندان بدل لؤلؤ لالا میزد
زد خط باطله بر آب بقاء خضر خطش
روح وش دم دهنش بردم عیسی میزد
کرده از نغمه خوش نسخ نوای داود
شرر اندر جگر بلبل شیدا میزد
هر زمان خواست که تا تیره کند روز جهان
دست در حلقه آن زلف شب آسا میزد
گاه آشفته صفت مست شده در مستی
پشت پا بر حرم و دیر و کلیسا میزد
گاه میشد زلب لعل چو من شکر ریز
دم زمدح علی عالی اعلا میزد
نام نامی تو آموخت باو ایزد پاک
آدم آنجا که دم از علم الاسما میزد
عقل از کشور دل خیمه بصحرا میزد
خرمن دین و دل از برق تجلی میسوخت
طعنها بر شرر سینه سینا میزد
بودترسا بچه ای همره او کز نیرنگ
راه مردم بخم زلف چلیپا میزد
کافری عشوه گری کز نگه چشم سیاه
راه مجنون بدر خیمه لیلا میزد
عذر عذرا همه شب در بر وامق میخواست
گاه در ربع و دمن طعنه بسلما میزد
مار گیسو به بناگوش فکنده بفسون
طعنه بر معجزه اژدر موسی میزد
چهره افروخته میسوخت بر او عود ززلف
بر دل مجلسیان آتش سودا میزد
زآتش لعل لبش سوخته یاقوت بکان
نیش دندان بدل لؤلؤ لالا میزد
زد خط باطله بر آب بقاء خضر خطش
روح وش دم دهنش بردم عیسی میزد
کرده از نغمه خوش نسخ نوای داود
شرر اندر جگر بلبل شیدا میزد
هر زمان خواست که تا تیره کند روز جهان
دست در حلقه آن زلف شب آسا میزد
گاه آشفته صفت مست شده در مستی
پشت پا بر حرم و دیر و کلیسا میزد
گاه میشد زلب لعل چو من شکر ریز
دم زمدح علی عالی اعلا میزد
نام نامی تو آموخت باو ایزد پاک
آدم آنجا که دم از علم الاسما میزد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
