هوش مصنوعی: این متن عرفانی و عاشقانه، بیانگر عشق و ارادت بی‌قید و شرط به معشوق (خدا یا علی) است. شاعر از دنیای مادی و توصیفات ظاهری گذر کرده و به عشقی حقیقی و معنوی می‌پردازد که فراتر از هر توصیف و محدودیتی است. او ارزش‌های ظاهری مانند بهشت، سماع صوفیان، و نام و نشان را بی‌ارزش می‌داند و تنها عشق حقیقی را می‌ستاید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و اشارات عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۴۳۹

دلم جز دوست منظوری ندارد
که سینا جز زحق نوری ندارد

بهشتت را مخوان اوصاف زاهد
که چون غلمان من حوری ندارد

نباشد نام تو گر ذکر صوفی
سماعش ذوق مذکوری ندارد

چه تأثیر است اندر ساحت عشق
که شاهین تاب عصفوری ندارد

چه بیمار است چشم دلفریبت
که هرگز فکر رنجوری ندارد

مگر بخشی زرحمت بر دل زار
که آشفته زرو زوری ندارد

مخوانش دل که دلداری نخواهد
نظر نبود که منظوری ندارد

نداند قیمت نوش عسل را
که تاب نیش زنبوری ندارد

مران درویش خود شاها که گویند
سلیمان میل با موری ندارد

سزای دار باشد یارب آن سر
که از عشق علی شوری ندارد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۳۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.