معاشران دغل صاف عشق مینوشند
بهتک پرده اصحاب راز میکوشند

نه صاحبان نظر راست بینشی کامل
لباس عشق هوس پیشه گان چه میپوشند

صبو صفت بفغان مدعی ولی عشاق
چو خم لبالب و در جوش صاف و خاموشند

بکیش اهل هوس کامجوئی است روا
که عاشقان تو از یاد خود فراموشند

مده شراب بمستان عشق ایساقی
که این گروه از آغاز مست و مدهوشند

زهوشمندی خود ای حکیم مغروری
نه آن دو جادوی عیار رهزن هوشمند

همه اسیر چو آشفته در خم موئی
کدام سلسله این قوم حلقه در گوشند

چه کم زتو اگرت عیبجو بود منکر
تو آفتابی و این کور دیدگان موشند

تو شاه کشور معنی علی و مظهر حق
که بندگان تو با پادشاه همدوشند