دلی زینش مژه گر جراحتی دارد
کجا جز آن لب پر نوش راحتی دارد

ببوسد آن لب نوش و بنالد این دلریش
بنالد از نمک آن کاو جراحتی دارد

مگو که چون خم زلف تو شب بود تاری
و یا که صبح چو رویت صباحتی دارد

زکبر بگذری و ننگری بدرویشان
مگر غریب نوازی قباحتی دارد

شکر زلعل نمک خیز تو حلاوت یافت
نمک زشکر آن لب ملاحتی دارد

زرنگ و بوی تو گل دم زد و قبیح بود
به پیش چشم تو نرگس وقاحتی دارد

تو نور ایزد و زانوار تست کون و مکان
کدام عنصر زین سان سماحتی دارد

از آن شکر دهن آشفته گوید این سخنان
کجاست طوطی هندار فصاحتی دارد

مدیح خوان علی شد خموش و ناگویا
ولیک گفت رهی خوش صراحتی دارد

سیاه نامه و جز حب تو عمل نبود
چرا که نفس شریرم وقاحتی دارد

ولی نسوزدم آتش که دوستدار توام
باو محب علی کی اباحتی دارد

«آشفتهٔ شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir