هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات مختلفی مانند موسیقی، طبیعت، عرفان و انسان‌شناسی می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند نغمه، باغبان، نخل، عارفان، زاهد و... استفاده کرده تا مفاهیم عمیقی مانند وابستگی به علل و اسباب، حقیقت وجودی انسان و نقش زیبایی‌های طبیعی را بیان کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی خواننده نیاز دارد. همچنین استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۴۶۵

مطرب این نغمه که بر ساز طرب میبندد
از نوا راست عرب را بعجم میبندد

نه خود از خویش نوا سنجد ونه نغمه زساز
از مسبب بود ار کس بسبب میبندد

باغبان بینی و نخلی که رطب بار آرد
که بود آنکه حلاوت بر طب میبندد

عارفان مست از آن نشئه فروش ازلی
زاهد ار مایه مستی به عنب میبندد

زآن قصب پوش همه چابکی این جلوه گرست
نه از آنست که این تار قصب میبندد

قوت نامیه از شاخ شکوفه آرد
که بود کاین حرکت را به حطب میبندد

زدیش نقش عجب مانی نقش بناز
کیست کاز اصل خود این نقش عجب میبندد

تاری و روشنی اززلف و بناگوش تو بود
غلط آشفته که بر روز و به شب میبندد

فخر آشفته بود بندگی خسرو طوس
هر که خود را به حسب یا به نسب میبندد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.