گلبنان انجمن خاص بیاراسته اند
بلبلان خوش بنوا سنجی برخاسته اند

شاهدان چمن از لطف تقاضای بهار
غازه کردند رخ خویش و خود آراسته اند

لیک گلچهره بتان در همه فصل و همه وقت
آنچنانند نه خود یک سر مو کاسته اند

عارفانی که بگل نغمه چو بلبل سنجند
گلبننانند که از گلبن دل خاسته اند

همه درویش تو آشفته صفت ای مولا
کسوت مهر تو بر خویش به پیراسته اند