هوش مصنوعی:
این متن به توصیف زیبایی‌های طبیعت و مقایسه آن با عرفان و عشق الهی می‌پردازد. گلها و بلبلان نماد زیبایی و شادی هستند، در حالی که عارفان و درویشان با عشق به معشوق حقیقی (خداوند) آراسته شده‌اند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و استعاری است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات ادبی و عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۴۶۷
گلبنان انجمن خاص بیاراسته اند
بلبلان خوش بنوا سنجی برخاسته اند
شاهدان چمن از لطف تقاضای بهار
غازه کردند رخ خویش و خود آراسته اند
لیک گلچهره بتان در همه فصل و همه وقت
آنچنانند نه خود یک سر مو کاسته اند
عارفانی که بگل نغمه چو بلبل سنجند
گلبننانند که از گلبن دل خاسته اند
همه درویش تو آشفته صفت ای مولا
کسوت مهر تو بر خویش به پیراسته اند
بلبلان خوش بنوا سنجی برخاسته اند
شاهدان چمن از لطف تقاضای بهار
غازه کردند رخ خویش و خود آراسته اند
لیک گلچهره بتان در همه فصل و همه وقت
آنچنانند نه خود یک سر مو کاسته اند
عارفانی که بگل نغمه چو بلبل سنجند
گلبننانند که از گلبن دل خاسته اند
همه درویش تو آشفته صفت ای مولا
کسوت مهر تو بر خویش به پیراسته اند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
