بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ﴿۱﴾
قسم به آسمان و طارق آن.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ﴿۲﴾
و چگونه توانی طارق آسمان را بدانی؟

النَّجْمُ الثَّاقِبُ﴿۳﴾
طارق همان کوکب درخشان است که نورش نفوذ کند.

إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ﴿۴﴾
(قسم به اینان) که هیچ شخصی نیست جز آنکه او را البته (از طرف خدا) مراقب و نگهبانی هست.

فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ﴿۵﴾
پس انسان مغرور باید بنگرد که از چه آفریده شده است؟

خُلِقَ مِن مَّاءٍ دَافِقٍ﴿۶﴾
از آب نطفه جهنده‌ای خلقت گردیده.

يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ﴿۷﴾
که از میان صلب (پدر) و سینه (مادر) بیرون آید.

إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ﴿۸﴾
(خدایی که او را از این نا چیز بی جان آفرید و جان بخشید) او البته بر زنده کردنش دوباره (پس از مرگ) قادر است.

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ﴿۹﴾
روزی که اسرار باطن شخص آشکار شود.

فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ﴿۱۰﴾
و آن روز قوّتی در خویش و یاوری بر نجات خود نیابد.

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ﴿۱۱﴾
قسم به آسمان فرو ریزنده باران.

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ﴿۱۲﴾
و قسم به زمین گیاه روینده (برای خلقان).

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ﴿۱۳﴾
که قرآن به حقیقت کلام جدا کننده (حق از باطل) است.

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ﴿۱۴﴾
و هرگز سخن هزل بیهوده نیست.

إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا﴿۱۵﴾
دشمنان اسلام هر چه بتوانند کید و مکر (بر محو اسلام) می‌کنند.

وَأَكِيدُ كَيْدًا﴿۱۶﴾
و من هم در مقابل مکرشان مکر خواهم کرد.

فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا﴿۱۷﴾
پس اندکی کافران را مهلت ده و آنها را فرو گذار (تا وقت کیفرشان فرا رسد).