بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى﴿۱﴾
(ای رسول ما) نام خدای خود را که برتر و بالاتر (از همه موجودات) است به پاکی یاد کن.

الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ﴿۲﴾
آن خدایی که (عالم را) خلق کرد و (همه را) به حد کمال خود رسانید.

وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ﴿۳﴾
آن خدایی که (هر چیز را) قدر و اندازه‌ای داد و (به راه کمالش) هدایت نمود.

وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ﴿۴﴾
آن خدایی که گیاه را سبز و خرم از زمین برویانید.

فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ﴿۵﴾
و آن گاه خشک و سیاهش گردانید.

سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰ﴿۶﴾
ما تو را قرائت آیات قرآن چندان آموزیم که هیچ فراموش نکنی.

إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ﴿۷﴾
مگر آنچه خدا خواهد (که از یادت برد) که او به امور آشکار و پنهان عالم آگاه است.

وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ﴿۸﴾
و ما تو را بر طریقه (شریعت سهل و) آسان موفق می‌داریم.

فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَىٰ﴿۹﴾
پس (به آیات الهی خلق را) متذکر ساز اگر سودمند افتد.

سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَىٰ﴿۱۰﴾
البته هر که خدا ترس باشد (به این تذکر) پند می‌گیرد.

وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى﴿۱۱﴾
و آن که شقی‌ترین مردم است از آن دوری گزیند.

الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ﴿۱۲﴾
همان کس که عاقبت به آتش بسیار سخت دوزخ در افتد.

ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ﴿۱۳﴾
و در آن دوزخ نه بمیرد (تا راحت شود) و نه زنده ماند (و برخوردار از زندگانی باشد).

قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّىٰ﴿۱۴﴾
حقّا فلاح و رستگاری یافت آن کسی که تزکیه نفس کرد.

وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ﴿۱۵﴾
و به ذکر نام خدا به نماز و طاعت پرداخت.

بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا﴿۱۶﴾
(اما شما مردم از جهل و غفلت از پی این سعادت نروید) بلکه زندگانی دنیا را بگزینید و عزیز دارید.

وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ﴿۱۷﴾
در صورتی که منزل آخرت بسی بهتر و پاینده‌تر (از دنیای چند روزه) است.

إِنَّ هَـٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ﴿۱۸﴾
این گفتار به حقیقت در کتب پیشین ذکر شده.

صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ﴿۱۹﴾
بخصوص در صحف ابراهیم و تورات موسی (مفصل بیان گردیده است).

«قرآن کریم»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir