بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان

الْقَارِعَةُ﴿۱﴾
قارعه.

مَا الْقَارِعَةُ﴿۲﴾
قارعه چیست؟ (همان روز وحشت و اضطراب مرگ و قیامت است که دلهای خلایق را از ترس در هم کوبد).

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ﴿۳﴾
و چگونه حالت آن روز هولناک را تصور توانی کرد؟

يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ﴿۴﴾
در آن روز سخت، مردم مانند ملخ هر سو پراکنده شوند.

وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ﴿۵﴾
و کوهها همچون پشم زده شده متلاشی گردد.

فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ﴿۶﴾
پس عمل هر کس را در میزان حق وزنی باشد،

فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ﴿۷﴾
او در بهشت به آسایش و زندگانی خوش خواهد بود.

وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ﴿۸﴾
و عمل هر کس بی قدر و سبک وزن باشد،

فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ﴿۹﴾
جایگاهش در قعر هاویه (جهنم) است.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ﴿۱۰﴾
و چگونه سختی هاویه را تصور توانی کرد؟

نَارٌ حَامِيَةٌ﴿۱۱﴾
هاویه همان آتش سخت سوزنده و گدازنده است.