سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۱۳ - سوزن
برو به گوهر
ای یار عزیز و دلبر سیمین تن
دادم ز برایت ارمغانی سوزن
یعنی که جهان ز هجر رویت شب و روز
چون چشمه سوزن است در دیده من
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۱۴
برو به گوهر
ای آنکه دلت ز هجر غمناک شده
وز دست دلت ناله بر افلاک شده
با این سوزن بدوزم ان شاء الله
آن جامه که از دست غمت چاک شده
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۱۵ - پیراهن
برو به گوهر
پیراهنی از برگ سمن نازکتر
وز لاله سرخ و نسترن نازکتر
دادم ز برایت که بپوشی آن را
بر آن بدنی کز دل من نازکتر
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۱۸
برو به گوهر
آن سرداری که لطف کرد آن دلبر
شد زینت اندامم و پیرایه ی بر
تا دید فلک شمسه ی او را گفتا
خورشید ببین، زد از گریبانش سر
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۱۹ - قبا
برو به گوهر
ای گشته قبای حسن بر قد تو راست
قدت سروی که گلشن جان آراست
گر بر تنت این قبا بپوشی نه عجب
سروی و ز برک بر تن سرو قباست
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۲۱ - کلاه
برو به گوهر
ای آنکه به اوج حسن تابنده مهی
با روی سفید و گیسوان سیهی
بستان ز من این کلاه و بر سر بگذار
تا خلق بدانند که صاحب کلهی
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۲۲
برو به گوهر
این تازه کله که داده دلبر ماست
چون هدیه دست دوست شد، افسر ماست
بوسیدم و بر فرق سرش جا دادم
تا خلق بدانند که تاج سر ماست
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۲۳ - کفش
برو به گوهر
از سیلی غم رخ بنفش آوردم
با دل سخن از مشت و درفش آوردم
تا پای مبارک ننهد بر سر خاک
از دیده برای دوست کفش آوردم
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۲۹ - کمربند
برو به گوهر
ای آنکه درون دیده جایت دادم
دل را به نثار خاک پایت دادم
دیدم که میان خود به موئی بستی
ناچار کمربند برایت دادم
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۳۰
برو به گوهر
خواهم به شکر تنگ تو را بشکستن
خواهم کمرت را بمیان پیوستن
چون نیست دهان نمی توانم گفتن
چون نیست میان کجا توانم بستن
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۳۲
برو به گوهر
فرمود مرا نگار یاد از یک گل
بنمود دلم امیدوار از یک گل
ای دوست مگر تو این مثل نشنیدی
هرگز نشود فصل بهار از یک گل
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۳۳ - بید مشک
برو به گوهر
بر دل ز غم رقیب رشکی دارم
وز دیده روان سیل سرشکی دارم
لرزم ز فراق زلف مشکینت چو بید
زین است که تحفه بیدمشکی دارم
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۳۵ - یاس
برو به گوهر
آرم همه شب ز جزع خونین الماس
دارم به تو امید و ز هجر تو هراس
تا نگذاری امید من یاس شود
سوی تو روانه کردم این دسته ی یاس
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۳۷ - هندوانه
برو به گوهر
ای خال تو هندوانه اندر آتش
وی چشم تو ترکانه و رویت مهوش
از من دو سه هندوانه گر بپذیری
گردم به غلامیت چه هندوی حبش
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۳۹ - خربوزه
برو به گوهر
چون یار روان بسوی من خربزه داشت
از بوسه لعلم طلب جایزه داشت
آن خربزه بس خوش مزه و شیرین بود
اما طعمش بیشتر از آن مزه داشت
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۴۰ - نیلوفر
برو به گوهر
ای ترک بدیع و دلبر سیمین بر
دادم ز برایت ارمغان نیلوفر
از خط تو و روی منش هست نشان
وز تاب من و زلف تواش هست خبر
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۴۱
برو به گوهر
نیلوفر تازه داده بودی یارا
شرمنده ز لطف خود نمودی ما را
گر شکوه ات از سپهر نیلی رنگ است
خوش باش بکام تو کنم دنیا را
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۴۲ - نرگس
برو به گوهر
در باغ سحر نرگس تر دیده گشود
با چشم تواش بنای هم چشمی بود
من نیز ز خشم دیده اش برکندم
بستان و بزیر پای خود افکن زود
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۴۳
برو به گوهر
زان نرگس تازه کز بر یار آمد
صد گونه ضیاء به چشم خون بار آمد
تو همچو بنفشه خفته من چون نرگس
چشمم همه شب ز غصه بیدار آمد
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۴۴ - نارنج
برو به گوهر
ای غبغب تو برده گرو از نارنج
پیش تو برند دستها همچو ترنج
نارنج فرستادمت اینک یعنی
از بنده خطائی ار شود دیده، مرنج