سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۱۶۱۷ گوهر پیدا شد:
امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۶۲۱
برو به گوهر
جوری که می‌کنی تو مرا آن نمی‌کشد
این می‌کشد که پیش بد اندیش می‌کنی
رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۸۶
برو به گوهر
بس عزیزم، بس گرامی، شاد باش
اندرین خانه بسان نو بیوک
رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۱۷
برو به گوهر
هرگز نکند سوی من خسته نگاهی
آرنگ نخواهد که شود شاد دل من
رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۳۰
برو به گوهر
دلبرا، زوکی مجال حاسد غماز تو
رنگ من با تو نبندد بیش ازین ملماز تو
رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۵۶
برو به گوهر
بر تو رسیده بهر دل تنگ چاره‌ای
از حال من ضعیف بیندیش چاره‌ای
رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۶۴
برو به گوهر
مرا با تو بدین باب تاب نیست
که تو راز به از من به سر بری
رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۷۷
برو به گوهر
ای مایهٔ خوبی و نیک نامی
روزم ندهد بی تو روشنایی
رودکی : ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه
بخش ۱۲
برو به گوهر
هیچ شادی نیست اندر این جهان
برتر از دیدار روی دوستان
هیچ تلخی نیست بر دل تلخ تر
از فراق دوستان پر هنر
رودکی : ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه
بخش ۹۳
برو به گوهر
بهترین یاران و نزدیکان همه
نزد او دارم همیشه اندمه
رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب
پاره ۱۰
برو به گوهر
به دشمن بر، از خشم آواز کرد
تو گفتی مگر تندر آغاز کرد
رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب
پاره ۳۴
برو به گوهر
سرشک از مژه همچو در ریخته
چو خوشه ز سارونه آویخته
رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر خفیف
پاره ۹
برو به گوهر
گرچه نامردمست آن ناکس
نشود سیر ازو دلم یرگس
رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر خفیف
پاره ۱۷
برو به گوهر
از تو خالی نگارخانهٔ جم
فرش دیبا فگنده بر بجکم
رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر خفیف
پاره ۱۸
برو به گوهر
من چنین زار ازان جماش شدم
همچو آتش میان داش شدم
رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر خفیف
پاره ۱۹
برو به گوهر
من چنان زار ازان جماش درم
همچو آتش میان داش درم
رودکی : ابیات به جا مانده از دیگر مثنویها
پاره ۳
برو به گوهر
با صد هزار مردم تنهایی
بی صد هزار مردم تنهایی
شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱ - بازار شوق
برو به گوهر
یاد آن که جز به روی منش دیده وا نبود
وان سست عهد جز سری از ما، سوا نبود
امروز در میانه کدورت نهاده پای
آن روز در میان من و دوست جا نبود
کس دل نمی دهد به حبیبی که بی وفاست
اول حبیب من به خدا بی وفا نبود
دل با امید وصل به جان خواست درد عشق
آن روز درد عشق چنین بی دوا نبود
تا آشنای ما سر بیگانگان نداشت
غم با دل رمیده ی ما آشنا نبود
از من گذشت و من هم از او بگذرم ولی
با چون منی به غیر محبت روا نبود
گر نای دل نبود و دم آه سرد ما
بازار شوق و گرمی شور و نوا نبود
سوزی نداشت شعر دل انگیز شهریار
گر همره ترانه ساز صبا نبود
شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۱ - وا جوانی
برو به گوهر
بار دیگر گر فرود آرد سری با ما جوانی
داستانها دارم از بیداد پیری با جوانی
وا عزیزا گویی آخر، گر عزیزت مرده باشد
من چرا از دل نگویم وا جوانی! وا جوانی!
خود جوانی هم به این زودی به ترک کس نگوید
من ز خود آزردم از فرط جوانی ها جوانی
تا به روی چشم سنگین عینک پیری نهادم
می نماید محو و روشن چون یکی رویا جوانی
الفت پیری و نسیان جوانی بین که دیگر
خود نمیدانم که پیری دوست دارم یا جوانی
در بهاران چون ز دست نوجوانان جام گیرم
چون خمار باده ام در سر کند غوغا جوانی
سال ها با بار پیری خم شدم در جستجویش
تا به چاه گور هم رفتم نشد پیدا جوانی
ناز و نوش زندگانی حسرت مردن نیرزد
من گرفتم عمر چندین روزه سر تا پا جوانی
گر جوانی می کنم پیرانه سر، بر من نگیری
شهریارا در بهاران می کند دنیا جوانی
محتشم کاشانی : غزلیات از رسالهٔ جلالیه
شمارهٔ ۶۱
برو به گوهر
به بازی آفتاب را چه گفتم ماه رنجیدی
دلیرم کردی اول در سخن آنگاه رنجیدی
ز من در باب آن زلف و زنخدان خواستی حرفی
چو من از ریسمانت رفتم اندر چاه رنجیدی
به تیغت نیم به سمل گشته بود ای ماه مرغ دل
چو از تقصیر خویشت ساختم آگاه رنجیدی
به کشتن سر بلندم دیر می‌کردی چه گفتم من
که بر قدم لباس شوق شد کوتاه رنجیدی
دهانت را چه گفتم هیچ بر من خرده نگرفتی
ولی این حرف چون افتاد در افواه رنجیدی
ز ره صد ره برون شد غیر و طبعت زو نشد رنجه
چرا زین بی دل گمره به یک بی‌راه رنجیدی
حدیث محتشم بر خاطرت ماند گران اول
چو بد تاویل کرد آن حرف را بدخواه رنجیدی
خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۱۲
برو به گوهر
سپید کار سیه دل سپهر سبز نمای
کبود سینه و سرخ اشک و زرد رویم کرد
بماند رنگش چون داغ گاز ران بر من
مگر مرا ز خم رنگرز برون آورد