سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۳۵۹۳ گوهر پیدا شد:
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۷
برو به گوهر
آن چیست که مقصود جهانی آنست
آن طرفه که از جهانیان پنهانست
در دانش عقل و جان و تن حیرانست
آن به که چنان بود که بتوان دانست
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۸
برو به گوهر
با دل گفتم چو یار بی فرمانست
این صبر هوس پختن بی‌پایانست
دل گفت نفس مزن که تدبیر آنست
هم پختن این هوس که نتوان دانست
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۴
برو به گوهر
تا خرمن آز را دلت پیمانه‌ست
نزدیک تو جز حدیث نان افسانه‌ست
خوش‌باش که یک نیمه مرا در خانه‌ست
در سنبلهٔ سپهر اگر یک دانه‌ست
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۴
برو به گوهر
گر درخور قدر همتم سیمی نیست
چون من به هنر کس اندر اقلیمی نیست
عیبی نبود گر فلکم سیم نداد
چونان که ز نان استدنم بیمی نیست
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۵
برو به گوهر
محنت‌زده‌ای که کلبه‌ای داشت به دشت
در نعمت و ناز دیدمش برمی‌گشت
گفتمش که گنج یافتی گفتا نه
بو طالب نعمه دی بر این دشت گذشت
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۳
برو به گوهر
با گل گفتم شکوفه در خاک بخفت
گل دیده پر آب کرد از باران گفت
آری نتوان گرفت با گیتی جفت
بنمای گلی که ریختن را نشکفت
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷
برو به گوهر
عیشی که نمودم از جوانی همه رفت
عهدی که خریدم از جهان دمدمه رفت
هین ای بز لنگ آفرینش بشتاب
وین سبزهٔ عاریت رها کن رمه رفت
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۲
برو به گوهر
حامی جهان ز جور افلاک برفت
بنیاد نظام عالم خاک برفت
آن زهر زمانه را چو تریاک برفت
او رفت و سعادت از جهان پاک برفت
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۱
برو به گوهر
عمری جگرم خورد ز بدخویی چرخ
یک روز نرفت راه دلجویی چرخ
آورد و به دست جور مریخم داد
با زهره گرفتست مرا گویی چرخ
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۴
برو به گوهر
جوهر که ز ایزدش همی نامد یاد
وز مرتبه آفتاب را بار نداد
از مرگ به یک تپانچه در خاک افتاد
احسنت ای مرگ هرگزت مرگ مباد
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۵
برو به گوهر
با هرکه زبان چرخ رازی بگشاد
چون پای نداشت پای تا سر بنهاد
زان داد سخن همی بنتوانم داد
کابستن رازهابنتواند زاد
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۲
برو به گوهر
چون نیست یقین که شب چه خواهد آورد
پیشش غم ناآمده نتوانم خورد
فردا چو ندانم که چه خواهد بودن
امروز چه دانم که چه می‌باید کرد
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۴
برو به گوهر
عاقل چو به حاصل جهان درنگرد
خشک و تر آسمان به یک جو نخرد
کو هرچه دهد یا که بیارد ببرد
حاشا چو سگی که قی کند خود بخورد
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۷
برو به گوهر
این عمر که سرمایهٔ ملکیست نه خرد
چون بی‌خبران همی به سر باید برد
وز غبن چنین زنگیی پیش از مرگ
روزی به هزار مرگ می‌باید مرد
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۸
برو به گوهر
صد پرده شبی فلک ز من بردارد
تا روز چو شب زپرده بیرون آرد
ار دست شب و روز به شب بگریزد
هر کس که چو روز من شبی بگذارد
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۳
برو به گوهر
بیننده که چشم عاقبت‌بین دارد
می خوردن و مست خفتن آیین دارد
تا جان دارم به دست برخواهم داشت
تلخی که مزاج جان شیرین دارد
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۱
برو به گوهر
سی سال درخت بخت من بار آورد
چرخ این سه شبم به روی تیمار آورد
زان روی به رویم این قدر کار آورد
تا دشمنم از دوست پدیدار آورد
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۲
برو به گوهر
در عرصهٔ ملکی که کمی نپذیرد
با چند هنر کز چو منی نگزیرد
خورشید فراغتم فرو می‌میرد
بوطالب نعمه کو که دستم گیرد
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۷
برو به گوهر
خاک قدم تو تاج خورشید ارزد
یک روزه غمت به عمر جاوید ارزد
شکر ایزد را که از تو نومید شدم
وین نومیدی هزار امید ارزد
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۹
برو به گوهر
رای تو که صلح روز ملک انگیزد
در حادثه‌ای چو رنگ قهر آمیزد
تعجیل حقیقی از فلک بگریزد
آرام طبیعی از زمین برخیزد