أَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذِی لَاإِلهَ إِلّا هُوَ الْحَی الْقَیومُ الرَّحْمنُ الرَّحِیمُ، ذُو الْجَلالِ وَالْإِکرامِ، وَ أَسْألُهُ أَنْ یتُوبَ عَلَی تَوْبَةَ عَبْدٍ ذَلِیلٍ خاضِعٍ فَقِیرٍ، بَائِسٍ مِسْکینٍ مُسْتَکینٍ مُسْتَجِیرٍ، لَایمْلِک لِنَفْسِهِ نَفْعاً وَلَا ضَرَّاً وَلَا مَوْتاً وَلَا حَیاةً وَلَا نُشُوراً.
سپس بگو:
اللّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِک مِنْ نَفْسٍ لَاتَشْبَعُ، وَمِنْ قَلْبٍ لَایخْشَعُ، وَمِنْ عِلْمٍ لَاینْفَعُ، وَمِنْ صَلاةٍ لَاتُرْفَعُ، وَمِنْ دُعاءٍ لَایسْمَعُ، اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک الْیسْرَ بَعْدَ الْعُسْرِ، وَالْفَرَجَ بَعْدَ الْکرْبِ، وَالرَّخاءَ بَعْدَ الشِّدَةِ، اللّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْک، لَاإِلهَ إِلّا أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُک وَأَتُوبُ إِلَیک.
از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است: هرکه پس از نماز عصر «هفتاد مرتبه» استغفار کند، حق تعالی هفتصد گناه او را بیامرزد؛
و از امام محمدتقی روایت شده: کسی که پس از نماز عصر «ده مرتبه» سوره «قدر» را بخواند، در آن روز، همانند اعمال آفریده ها بر او مقرر گردد؛
و خواندن «دعای عشرات» در هر صبح و شام مستحب است و بهترین زمان برای خواندن آن پس از نماز عصر روز جمعه است. این دعا بعداً ذکر خواهد شد.

بعد از تسبیح حضرت زهرا(علیها السلام) می گویی:
«إِنَّ اللّهَ وَمَلائِکتَهُ یصَلُّونَ عَلَی النَّبِی، یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیماً»، اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ النَّبِی، وَعَلی ذُرِّیتِهِ وَعَلی أَهْلِ بَیتِهِ.
پس «هفت مرتبه» بگو:
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحیمِ، وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ.
و «سه مرتبه» بگو:
الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی یفْعَلُ مَا یشَاءُ، وَ لا یفْعَلُ مَا یشَاءُ غَیرُهُ.
پس می گویی:
سُبْحَانَک لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ، اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی کلَّهَا جَمِیعاً، فَإِنَّهُ لا یغْفِرُ الذُّنُوبَ کلَّهَا جَمِیعاً إِلّا أَنْتَ.
سپس نافله مغرب را به جا می آوری که دو نماز دو رکعتی است و بین آن دو نماز سخن مگو.
شیخ فرموده: روایت شده که در رکعت اول سوره «قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ» و در رکعت دوم سوره «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» خوانده شود و در دو رکعت دیگر هر سوره ای را که بخواهد.
و روایت شده: که امام هادی (علیه السّلام) در رکعت سوم [از آن چهار رکعت نماز نافله] سوره «حمد» و «آیات اول سوره حدید» تا «وَ هُوَ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ» و در رکعت چهارم «حمد» و «آیات آخر سوره حشر» از «لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرآنَ» تا پایان سوره را می خواند.
و مستحب است در سجده آخر نافله ها در هر شب و به ویژه در شب جمعه، «هفت مرتبه» خوانده شود:
اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِوَجْهِک الْکرِیمِ، وَاسْمِک الْعَظِیمِ، وَمُلْکک الْقَدِیمِ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَأَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِی الْعَظِیمَ، إِنَّهُ لَایغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلّا الْعَظِیمُ.
و چون نافله را به پایان رساندی، هرچه می خواهی تعقیب بخوان و سپس «ده مرتبه» بگو:
مَا شَاءَ اللّهُ، لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ، أَسْتَغْفِرُ اللّهَ.
آنگاه بگو:
اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک مُوجِبَاتِ رَحْمَتِک، وَعَزائِمَ مَغْفِرَتِک، وَالنَّجاةَ مِنَ النَّارِ، وَ مِنْ کلِّ بَلِیةٍ، وَالْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ، وَالرِّضْوانِ [الرِّضْوانَ ] فِی دارِ السَّلامِ، وَجِوَارِ نَبِیک مُحَمَّدٍ عَلَیهِ وَآلِهِ السَّلامُ، اللّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْک، لَاإِلهَ إِلّا أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُک وَأَتُوبُ إِلَیک.
و بین نماز مغرب و عشاء، نماز «غفیله» را می خوانی که دو رکعت است؛
در رکعت اول بعد از «حمد» می خوانی:
«وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیهِ فَنادی فِی الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاّ أَنْتَ سُبْحانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظّالِمِینَ، فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کذلِک نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ.»
و در رکعت دوم پس از «حمد» می خوانی:
«وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیبِ لا یعْلَمُها إِلاّ هُوَ وَ یعْلَمُ ما فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاّ یعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ فِی ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ إِلاّ فِی کتابٍ مُبِینٍ.»
پس دست ها را به حالت قنوت بلند کن و بگو:
اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِمَفَاتِحِ الْغَیبِ، الَّتِی لا یعْلَمُهَا إِلّا أَنْتَ، أَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِی کذَا وَ کذَا (و به جای کَذَا وَ کَذَا حاجت خویش را بیان می کنی)
و سپس بگو:
اللّهُمَّ أَنْتَ وَلِی نِعْمَتِی، وَ الْقَادِرُ عَلَی طَلِبَتِی، تَعْلَمُ حَاجَتِی، فَأَسْأَلُک بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَیهِ وَ عَلَیهِمُ السَّلامُ، لَمَّا قَضَیتَهَا لِی.
و حاجت خود را درخواست کن زیرا روایت شده: هرکه این نماز را بخواند و حاجت خود را بخواهد، آنچه را درخواست کند حق تعالی به او عطا فرماید.

 اللّهُمَّ إِنَّهُ لَیسَ لِی عِلْمٌ بِمَوْضِعِ رِزْقِی، وَإِنَّما أَطْلُبُهُ بِخَطَراتٍ تَخْطُرُ عَلَی قَلْبِی، فَأَجُولُ فِی طَلَبِهِ الْبُلْدانَ، فَأَنَا فِیما أَنَا طالِبٌ کالْحَیرانِ، لَاأَدْرِی أَفِی سَهْلٍ هُوَ أَمْ فِی جَبَلٍ، أَمْ فِی أَرْضٍ أَمْ فِی سَماءٍ، أَمْ فِی بَرٍّ أَمْ فِی بَحْرٍ، وَعَلَی یدَی مَنْ، وَمِنْ قِبَلِ مَنْ، وَقَدْ عَلِمْتُ أَنَّ عِلْمَهُ عِنْدَک، وَأَسْبابَهُ بِیدِک، وَ أَنْتَ الَّذِی تَقْسِمُهُ بِلُطْفِک، وَتُسَبِّبُهُ بِرَحْمَتِک، اللّهُمَّ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَاجْعَلْ یا رَبِّ رِزْقَک لِی وَاسِعاً، وَمَطْلَبَهُ سَهْلاً، وَمَأْخَذَهُ قَرِیباً، وَلَا تُعَنِّنِی بِطَلبِ مَا لَمْ تُقَدِّرْ لِی فِیهِ رِزْقاً، فَإِنَّک غَنِی عَنْ عَذَابِی وَ أَنَا فَقِیرٌ إِلَی رَحْمَتِک، فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَجُدْ عَلَی عَبْدِک بِفَضْلِک، إِنَّک ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ.
مؤلف گوید: این دعا از دعاهای طلب روزی است.
و نیز مستحب است در تعقیبات نماز عشاء «هفت مرتبه» سوره «قدر» خوانده شود.
و نیز در «نماز وتیره» که دو رکعت نافلۀنشسته بعد از نماز عشاءست، صد آیه از قرآن قرائت شود و مستحب است نمازگزار به جای صد آیه، سوره «اذا وقعت الواقعه» را در یک رکعت و سوره «قل هو اللّه» را در رکعت دیگر بخواند.

 اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاهْدِنِی لِمَا اخْتُلِفَ فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإذْنِک، إِنَّک تَهْدِی مَنْ تَشَاءُ إِلی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ.
و «ده مرتبه» بگو:
اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الْأَوْصِیاءِ الرَّاضِینَ الْمَرْضِیینَ بِأَفْضَلِ صَلَواتِک، وَبارِک عَلَیهِمْ بِأَفْضَلِ بَرَکاتِک، وَالسَّلامُ عَلَیهِمْ وَعَلی أَرْواحِهِمْ وَأَجْسَادِهِمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ.
خواندن این صلوات همچنین در عصرهای جمعه بافضیلت بسیار وارد شده:
اللّهُمَّ أَحْینِی عَلی مَا أَحْییتَ عَلَیهِ عَلِی بْنَ أَبِی طَالِبٍ، وَأَمِتْنِی عَلَی مَا ماتَ عَلَیهِ عَلِی بْنُ أَبِی طالِبٍ عَلَیهِ السَّلامُ.
و «صد مرتبه» بگو:
أَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَ أَتُوبُ إِلَیهِ.
و «صد مرتبه»:
أَسْأَلُ اللّهَ الْعَافِیةَ.
و «صد مرتبه»:
أَسْتَجِیرُ بِاللّهِ مِنَ الْنَّارِ.
و «صد مرتبه»:
وَ أَسْأَلُهُ الْجَنَّةَ.
و «صد مرتبه»:
أَسْأَلُ اللّهَ الْحُورَ الْعِینَ.
و «صد مرتبه»:
لا إِلهَ إِلّا اللّهُ الْمَلِک الْحَقُّ الْمُبِینُ.
و «صد مرتبه» سوره «توحید» و «صد مرتبه»:
صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.
و «صد مرتبه»:
سُبْحَانَ اللّهِ، وَالْحَمْدُ للّهِ، وَلَا إِلهَ إِلّا اللّهُ، وَاللّهُ أَکبَرُ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ.
و «صد مرتبه»:
مَا شَاءَ اللّهُ کانَ، وَ لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ.
آنگاه بگو:
أَصْبَحْتُ اللّهُمَّ مُعْتَصِماً بِذِمَامِک الْمَنِیعِ الَّذِی لَایطاوَلُ وَلَا یحاوَلُ، مِنْ شَرِّ کلِّ غاشِمٍ وَ طَارِقٍ مِنْ سَائِرِ مَنْ خَلَقْتَ وَ مَا خَلَقْتَ مِنْ خَلْقِک الصَّامِتِ وَالنَّاطِقِ، فِی جُنَّةٍ مِنْ کلِّ مَخُوفٍ، بِلِبَاسٍ سَابِغَةٍ وَِلَاءِ أَهْلِ بَیتِ نَبِیک، مُحْتَجِباً مِنْ کلِّ قاصِدٍ لِی إِلی أَذِیةٍ، بِجِدَارٍ حَصِینِ الإِخْلَاصِ فی الاعْتِرافِ بِحَقِّهِمْ، وَالتَّمَسُّک بِحَبْلِهِمْ، مُوقِناً أَنَّ الْحَقَّ لَهُمْ وَ مَعَهُمْ وَ فِیهِمْ وَ بِهِمْ، أُوالِی مَنْ وَالَوْا، وَ أُجانِبُ مَنْ جَانَبُوا، فَأَعِذْنِی اللّهُمَّ بِهِمْ مِنْ شَرِّ کلِّ مَا أَتَّقِیهِ یا عَظِیمُ، حَجَزْتُ الْأَعادِی عَنِّی بِبَدِیعِ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ، إِنَّا«جَعَلْنا مِنْ بَینِ أَیدِیهِمْ سَدّاً وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَیناهُمْ فَهُمْ لَایبْصِرُوُنَ».
و این دعایی است که هر صبح و شام خوانده می شود و نیز دعایی است که امیرالمؤمنین(علیه السلام) درشب هجرت پیامبر(صلی الله علیه وآله) وقتی در جای آن حضرت خوابید خواند؛
و در کتاب «تهذیب» روایت شده: هرکس بعد از نماز صبح «ده مرتبه» بگوید:
سُبْحَانَ اللّهِ الْعَظِیمِ وَبِحَمْدِهِ وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا باللّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ.
خداوند او را از کوری و دیوانگی و جذام و تهیدستی و ماندن زیر آوار و تباهی عقل به هنگام پیری در امان قرار می دهد.
و شیخ کلینی از امام صادق(علیه السلام) روایت نموده است: که هرکس پس از نماز صبح و نماز مغرب «هفت مرتبه» بگوید:
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ.
خداوند (تبارک وتعالی) هفتاد نوع از انواع بلاها را که آسان ترین آن ها ریح (بیماری ورم معده) و پیسی (نوعی بیماری پوستی) و دیوانگی است از او برطرف سازد و اگر تیره بخت باشد نامش از دفتر تیره بختان زدوده و در دیوان سعادتمندان ثبت می شود؛
و نیز از آن حضرت نقل کرده که برای امور دنیا و آخرت و رفع درد چشم، پس از نماز صبح و مغرب این دعا را بخوانند:
اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ عَلَیک، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، واجْعَلِ النُّورَ فِی بَصَرِی، وَالْبَصِیرَةَ فِی دِینِی، وَالْیقِینَ فِی قَلْبِی، وَالْإِخْلاصَ فِی عَمَلِی، وَالسَّلامَةَ فِی نَفْسِی، وَالسَّعَةَ فِی رِزْقِی، وَالشُّکرَ لَک أَبَداً مَا أَبْقَیتَنِی.
شیخ ابن فَهد در کتاب «عدّة الدّاعی» از امام رضا(علیه السلام) روایت کرده: هرکس پس از نماز صبح این کلمات را بر زبان جاری کند، حاجتی نخواهد مگر آنکه برایش فراهم شود و خداوند آنچه برای او اهمیت دارد برایش آماده سازد و آن کلمات این است:
بِسْمِ اللّهِ وَصَلَّی اللّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، «وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللّهِ إِنَّ اللّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ، فَوَقَاهُ اللّهُ سَیئاتِ مَا مَکرُوا»، «لَاإِلهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ، فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّیناهُ مِنَ الْغَمِّ وَکذَلِک نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ». «حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَکیلُ، فَانْقَلَبُوا بِنِعْمةٍ مِنَ اللّهِ وَفَضْلٍ لَمْ یمْسَسْهُمْ سُوءٌ»، مَا شَاءَ اللّهُ لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ، مَا شَاءَ اللّهُ لَامَا شَاءَ النَّاسُ؛
مَا شَاءَ اللّهُ وَإِنْ کرِهَ النَّاسُ، حَسْبِی الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبِینَ، حَسْبِی الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقِینَ، حَسْبِی الرَّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقِینَ، حَسْبِی اللّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ، حَسْبِی مَنْ هُوَ حَسْبِی، حَسْبِی مَنْ لَمْ یزَلْ حَسْبِی، حَسْبِی مَنْ کانَ مُذْ کنْتُ لَمْ یزَلْ حَسْبِی، حَسْبِی اللّهُ، لَاإِلهَ إِلّا هُوَ، عَلَیهِ تَوَکلْتُ، وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ.
مؤلف گوید: شیخ ما ثقة الاسلام نوری(نُوَّرَاللهُ مرقَدَهُ) در کتاب «دارالسلام» از شیخ خود مرحوم خلد مقام، عالم ربانی، جناب حاج ملاّ فتحعلی سلطان آبادی نقل فرموده است: که فاضل مقدس آخوند ملاّ محمّد صادق عراقی درنهایت سختی و پریشانی و بدحالی بود و از هیچ راهی در کارش گشایشی فراهم نمی آمد تا آنکه شبی در خواب دید که در یک وادی خیمه بزرگی با گنبدی برپاست، پرسید این خیمه از کیست؟
گفتند: از کهف حصین [دژ محکم] و غیاث مضطر مستکین [یاریگر بیچاره درمانده] امام قائم حضرت مهدی و امام منتظر مرضی (عجلّ الله فَرَجَهُ) می باشد. پس با شتاب خدمت آن حضرت شرفیاب شد و سختی حال خود را به آن جناب عرضه داشت و از آن بزرگوار دعایی برای گشایش کار و رفع غم خویش خواست.
امام عصر او را به سیدی از اولاد خود ارجاع داد و به او و خیمه اش اشاره فرمود. آخوند از خدمت حضرت بیرون آمده و به خیمه ای که حضرت به آن اشاره فرموده بود رفت. دید که سید سند و حبر معتمد [دانشمند مورد اطمینان] عالم امجد مؤید، جناب آقا سید محمّد سلطان آبادی است که در آن خیمه روی سجّاده نشسته، مشغول دعا و قرائت است.
آخوند به محضر سید سلام کرد و حکایت حال خود را برای او بازگفت. سید او را برای گشایش کار و فراخی روزی دعایی تعلیم کرد. پس از بیدار شدن از خواب درحالی که آن دعا در خاطر او بود آهنگ خانه سید کرد با آنکه آخوند پیش ازاین خواب با سید به دلیلی که بیان نمی کرد رابطه خوبی نداشت و او را ترک گفته بود.
چون به خدمت سید رسید او را به همان صورت که در خواب دیده بود مشاهده کرد که در مصلّایش نشسته، مشغول ذکر و استغفار است، به سید سلام کرد، سید جواب سلامش را داد و لبخندی زد، چنان که گویا از داستان آگاه باشد!
پس آخوند از سید برای گشایش کار خود دعایی خواست. سید همان دعایی را که در خواب به او آموخته بود تعلیم کرد، آخوند مشغول به آن دعا شد و در اندک مدتی دنیا از هرسو به او روی آورد و از سختی و تنگدستی نجات یافت.
مرحوم حاج ملاّ فتحعلی سید را به تعریف و تمجید شایسته ای می ستود و چندی به زیارتش نائل شده و زمانی چند هم افتخار شاگردی او را داشت. سید در خواب و بیداری به آخوند سه چیز را آموخته:
اوّل: آنکه پس از سپیده دم دست بر سینه گذارد و هفتاد مرتبه «یا فَتّاح» [ای گشاینده مشکلات] گوید.
دوّم: آنکه به خواندن این دعا که در کتاب کافی است پشتکار و استمرار به خرج دهد. دعایی که حضرت رسول(صلی الله علیه وآله) به فردی از صحابه خویش که به ناخوشی و پریشانی مبتلا بود آموخت و از برکت خواندن این دعا ناخوشی و پریشانی در اندک زمانی از او برطرف شد:
لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ، تَوَکلْتُ عَلَی الْحَی الَّذِی لَایمُوتُ، وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی لَمْ یتَّخِذْ وَلَداً، ولَمْ یکنْ لَهُ شَرِیک فِی الْمُلْک، وَلَمْ یکنْ لَهُ وَلِی مِنَ الذُّلِّ وَکبِّرْهُ تَکبِیراً.
سوّم: آنکه به دنبال نمازهای صبح «دعایی» که از شیخ بزرگوار ابن فهد روایت شده را بخواند.
این اوراد و اذکار را باید غنیمت شمرد و به خواندن آن ها اهتمام داشت و از فوائدش غفلت نکرد.

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، بِسْمِ اللّهِ کلِمَةِ الْمُعْتَصِمِینَ، وَمَقالَةِ الْمُتَحَرِّزِینَ، وَأَعُوذُ بِاللّهِ تَعَالی مِنْ جَوْرِ الْجَائِرِینَ، وَکیدِ الْحَاسِدِینَ، وَبَغْی الظَّالِمِینَ، وَأَحْمَدُهُ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِینَ، اللّهُمَّ أَنْتَ الْواحِدُ بِلَا شَرِیک، وَالْمَلِک بِلَا تَمْلِیک، لَاتُضَادُّ فِی حُکمِک، وَلَا تُنَازَعُ فِی مُلْکک، أَسْأَلُک أَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِک وَرَسُولِک، وَأَنْ تُوزِعَنِی مِنْ شُکرِ نُعْمَاک مَا تَبْلُغُ بِی غَایةَ رِضَاک؛
وَأَنْ تُعِینَنِی عَلَی طَاعَتِک وَلُزُومِ عِبَادَتِک، وَاسْتِحْقَاقِ مَثُوبَتِک بِلُطْفِ عِنَایتِک، وَتَرْحَمَنِی بِصَدِّی عَنْ مَعَاصِیک مَا أَحْییتَنِی، وَتُوَفِّقَنِی لِمَا ینْفَعُنِی مَا أَبْقَیتَنِی، وَأَنْ تَشْرَحَ بِکتَابِک صَدْرِی، وَتَحُطَّ بِتِلاوَتِهِ وِزْرِی، وَتَمْنَحَنِی السَّلَامَةَ فِی دِینِی وَنَفْسِی، وَلَا تُوحِشَ بِی أَهْلَ أُنْسِی، وَتُتِمَّ إِحْسَانَک فِیما بَقِی مِنْ عُمْرِی کمَا أَحْسَنْتَ فِیما مَضَی مِنْهُ، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، بِسْمِ اللّهِ الَّذِی لَاأَرْجُو إِلّا فَضْلَهُ، وَلَا أَخْشی إِلّا عَدْلَهُ، وَلَا أَعْتَمِدُ إِلّا قَوْلَهُ، وَلَا أُمْسِک إِلّا بِحَبْلِهِ، بِک أَسْتَجِیرُ یا ذَا الْعَفْوِ وَالرِّضْوانِ مِنَ الظُّلْمِ وَالْعُدْوانِ، وَمِنْ غِیرِ الزَّمانِ، وَتَواتُرِ الْأَحْزانِ، وَطَوارِقِ الْحَدَثانِ، وَمِنِ انْقِضَاءِ الْمُدَّةِ قَبْلَ التَّأَهُّبِ وَالْعُدَّةِ، وَ إِیاک أَسْتَرْشِدُ لِمَا فِیهِ الصَّلَاحُ وَالْإِصْلاحُ، وَبِک أَسْتَعِینُ فِیما یقْتَرِنُ بِهِ النَّجَاحُ وَ الإِنْجَاحُ، وَ إِیاک أَرْغَبُ فِی لِبَاسِ الْعافِیةِ وَتَمامِها وَ شُمُولِ السَّلَامَةِ وَدَوامِهَا، وَأَعُوذُ بِک یا رَبِّ مِنْ هَمَزاتِ الشَّیاطِینِ، وَ أَحْتَرِزُ بِسُلْطانِک مِنْ جَوْرِ السَّلَاطِینِ؛
فَتَقَبَّلْ مَا کانَ مِنْ صَلَاتِی وَصَوْمِی، وَاجْعَلْ غَدِی وَمَا بَعْدَهُ أَفْضَلَ مِنْ سَاعَتِی وَیوْمِی، وَأَعِزَّنِی فِی عَشِیرَتِی وَقَوْمِی، وَاحْفَظْنِی فِی یقْظَتِی وَنَوْمِی، فَأَنْتَ اللّهُ خَیرٌ حَافِظاً، وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ، اللّهُمَّ إِنِّی أَبْرَأُ إِلَیک فِی یوْمِی هذَا وَمَا بَعْدَهُ مِنَ الْآحادِ، مِنَ الشِّرْک وَالْإِلْحَادِ، وَأُخْلِصُ لَک دُعَائِی تَعَرُّضاً لِلْإِجَابَةِ، وَأُقِیمُ عَلَی طَاعَتِک رَجَاءً لِلْإِثَابَةِ، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ خَیرِ خَلْقِک، الدَّاعِی إِلَی حَقِّک، وَأَعِزَّنِی بِعِزِّک الَّذِی لَایضَامُ، وَاحْفَظْنِی بِعَینِک الَّتِی لَاتَنَامُ، وَاخْتِمْ بِالانْقِطَاعِ إِلَیک أَمْرِی، وَبِالْمَغْفِرَةِ عُمْرِی، إِنَّک أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ.

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی لَمْ یشْهِدْ أَحَداً حِینَ فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ، وَلَا اتَّخَذَ مُعِیناً حِینَ بَرَأَ النَّسَمَات، لَمْ یشَارَک فِی الْإِلهِیةِ، وَلَمْ یظاهَرْ فِی الْوَحْدَانِیةِ، کلَّتِ الأَلْسُنُ عَنْ غَایةِ صِفَتِهِ، وَالْعُقُولُ عَنْ کنْهِ مَعْرِفَتِهِ، وَتَوَاضَعَتِ الْجَبابِرَةُ لِهَیبَتِهِ، وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْیتِهِ، وَانْقَادَ کلُّ عَظِیمٍ لِعَظَمَتِهِ، فَلَک الْحَمْدُ مُتَواتِراً مُتَّسِقاً، وَمُتَوالِیاً مُسْتَوْسِقاً وَصَلَوَاتُهُ عَلَی رَسُو لِهِ أَبَداً، وَسَلامُهُ دَائِماً سَرْمَداً،
اللّهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ یوْمِی هذَا صَلاحاً، وَأَوْسَطَهُ فَلاحاً، وَآخِرَهُ نَجَاحاً؛ وَأَعُوذُ بِک مِنْ یوْمٍ أَوَّلُهُ فَزَعٌ، وَأَوْسَطُهُ جَزَعٌ، وَآخِرُهُ وَجَعٌ. اللّهُمَّ إِنِّی أَسْتَغْفِرُک لِکلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ، وَکلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ، وَکلِّ عَهْدِ عَاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ أَفِ بِهِ،
وَأَسْأَلُک فِی مَظَالِمِ عِبَادِک عِنْدِی، فَأَیما عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِک أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِک، کانَتْ لَهُ قِبَلِی مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُهَا إِیاهُ، فِی نَفْسِهِ، أَوْ فِی عِرْضِهِ، أَوْ فِی مَالِهِ، أَوْ فِی أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ، أَوْ غِیبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا، أَوْ تَحَامُلٌ عَلَیهِ بِمَیلٍ أَوْ هَوَی، أَوْ أَنَفَةٍ أَوْ حَمِیةٍ أَوْ رِیاءٍ أَوْ عَصَبِیةٍ، غَائِباً کانَ أَوْ شَاهِداً، وَ حَیاً کانَ أَوْ مَیتاً، فَقَصُرَتْ یدِی، وَضَاقَ وُسْعِی عَنْ رَدِّهَا إِلَیهِ وَالتَّحَلُّلِ مِنْهُ؛ فَأَسْأَلُک یا مَنْ یمْلِک الْحَاجَاتِ، وَهِی مُسْتَجِیبَةٌ لِمَشِیتِهِ، وَمُسْرِعَةٌ إِلَی إِرادَتِهِ، أَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُرْضِیهُ عَنِّی بِمَا شِئْتَ، وَتَهَبَ لِی مِنْ عِنْدِک رَحْمَةً، إِنَّهُ لَاتَنْقُصُک الْمَغْفِرَةُ، وَلَا تَضُرُّک الْمَوْهِبَةُ، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ،
اللّهُمَّ أَوْلِنِی فِی کلِّ یوْمِ اثْنَینِ نِعْمَتَینِ مِنْک ثِنْتَینِ، سَعادَةً فِی أَوَّ لِهِ بِطَاعَتِک، وَنِعْمَةً فِی آخِرِهِ بِمَغْفِرَتِک، یا مَنْ هُوَ الْإِلهُ، وَلَا یغْفِرُ الذُّنُوبَ سِوَاهُ.

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلّهِ وَالْحَمْدُ حَقُّهُ کمَا یسْتَحِقُّهُ حَمْداً کثِیراً، وَأَعُوذُ بِهِ مِنْ شَرِّ نَفْسِی إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلّا مَا رَحِمَ رَبِّی، وَأَعُوذُ بِهِ مِنْ شَرِّ الشَّیطَانِ الَّذِی یزِیدُنِی ذَنْباً إِلَی ذَنْبِی، وَأَحْتَرِزُ بِهِ مِنْ کلِّ جَبَّارٍ فَاجِرٍ، وَسُلْطَانٍ جَائِرٍ، وَعَدُوٍّ قَاهِرٍ. اللّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ جُنْدِک فَإِنَّ جُنْدَک هُمُ الْغَالِبُونَ، وَاجْعَلْنِی مِنْ حِزْبِک فَإِنَّ حِزْبَک هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛
وَاجْعَلْنِی مِنْ أَوْلِیائِک فَإِنَّ أَوْلِیاءَک لَاخَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلَا هُمْ یحْزَنُونَ، اللّهُمَّ أَصْلِحْ لِی دِینِی فَإِنَّهُ عِصْمَةُ أَمْرِی، وَأَصْلِحْ لِی آخِرَتِی فَإِنَّها دَارُ مَقَرِّی، وَ إِلَیهَا مِنْ مُجاوَرَةِ اللِّئَامِ مَفَرِّی، وَاجْعَلِ الْحَیاةَ زِیادَةً لِی فِی کلِّ خَیرٍ، وَالْوَفَاةَ رَاحَةً لِی مِنْ کلِّ شَرٍّ؛
اللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیینَ، وَتَمَامِ عِدَّةِ الْمُرْسَلِینَ، وَعَلَی آلِهِ الطَّیبِینَ الطَّاهِرِینَ، وَأَصْحَابِهِ الْمُنْتَجَبِینَ، وَهَبْ لِی فِی الثُّلَثَاءِ ثَلَاثاً: لَاتَدَعْ لِی ذنْباً إِلّا غَفَرْتَهُ، وَلَا غَمّاً إِلّا أَذْهَبْتَهُ، وَلَا عَدُوّاً إِلّا دَفَعْتَهُ، بِبِسْمِ اللّهِ خَیرِ الأَسْمَاءِ، بِسْمِ اللّهِ رَبِّ الْأَرْضِ وَالسَّماءِ، أَسْتَدْفِعُ کلَّ مَکرُوهٍ أَوَّلُهُ سَخَطُهُ، وَأَسْتَجْلِبُ کلَّ مَحْبُوبٍ أَوَّلُهُ رِضَاهُ، فَاخْتِمْ لِی مِنْک بِالْغُفْرانِ یا وَلِی الْإِحْسَانِ.

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی جَعَلَ اللَّیلَ لِباساً، وَالنَّوْمَ سُباتاً، وَجَعَلَ النَّهارَ نُشُوراً، لَک الْحَمْدُ أَنْ بَعَثْتَنِی مِنْ مَرْقَدِی وَلَوْ شِئْتَ جَعَلْتَهُ سَرْمَداً، حَمْداً دائِماً لَاینْقِطعُ أَبَداً، وَلَا یحْصِی لَهُ الْخَلائِقُ عَدَداً، اللّهُمَّ لَک الْحَمْدُ أَنْ خَلَقْتَ فَسَوَّیتَ، وَقَدَّرْتَ وَقَضَیتَ، وَ أَمَتَّ وَ أَحْییتَ، وَأَمْرَضْتَ وَشَفَیتَ، وَعافَیتَ وَ أَبْلَیتَ، وَعَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَیتَ، وَعَلَی الْمُلْک احْتَوَیتَ؛
أَدْعُوک دُعَاءَ مَنْ ضَعُفَتْ وَسِیلَتُهُ، وَانْقَطَعَتْ حِیلَتُهُ، وَاقْتَرَبَ أَجَلُهُ، وَتَدَانَی فِی الدُّنْیا أَمَلُهُ، واشْتَدَّتْ إِلَی رَحْمَتِک فاقَتُهُ، وَعَظُمَتْ لِتَفْرِیطِهِ حَسْرَتُهُ، وَکثُرَتْ زَلَّتُهُ وَعَثْرَتُهُ، وَخَلُصَتْ لِوَجْهِک تَوْبَتُهُ، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیینَ، وَعَلَی أَهْلِ بَیتِهِ الطَّیبِینَ الطَّاهِرِینَ، وَارْزُقْنِی شَفاعَةَ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وَآلِهِ، وَلَا تَحْرِمْنِی صُحْبَتَهُ، إِنَّک أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ. اللّهُمَّ اقْضِ لِی فِی الْأَرْبَعاءِ أَرْبَعاً: اجْعَلْ قُوَّتِی فِی طَاعَتِک، وَنَشَاطِی فِی عِبَادَتِک، وَرَغْبَتِی فِی ثَوَابِک، وَزُهْدِی فِیما یوجِبُ لِی أَلِیمَ عِقَابِک، إِنَّک لَطِیفٌ لِمَا تَشَاءُ.

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی أَذْهَبَ اللَّیلَ مُظْلِماً بِقُدْرَتِهِ، وَجَاءَ بِالنَّهَارِ مُبْصِراً بِرَحْمَتِهِ، وَکسَانِی ضِیاءَهُ وَأَنَا فِی نِعْمَتِهِ. اللّهُمَّ فَکمَا أَبْقَیتَنِی لَهُ فَأَبْقِنِی لِأَمْثالِهِ، وَصَلِّ عَلَی النَّبِی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَلَا تَفْجَعْنِی فِیهِ وَفِی غَیرِهِ مِنَ اللَّیالِی وَالْأَیامِ، بِارْتِکابِ الْمَحَارِمِ، وَاکتِسَابِ الْمَآثِمِ، وَارْزُقْنِی خَیرَهُ، وَخَیرَ مَا فِیهِ، وَخَیرَ مَا بَعْدَهُ، وَاصْرِفْ عَنِّی شَرَّهُ، وَشَرَّ مَا فِیهِ، وَشَرَّ مَا بَعْدَهُ، اللّهُمَّ إِنِّی بِذِمَّةِ الْإِسْلامِ أَتَوَسَّلُ إِلَیک، وَبِحُرْمَةِ الْقُرْآنِ أَعْتَمِدُ عَلَیک، وَبِمُحَمَّدٍ الْمُصْطَفی صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وَآلِهِ أَسْتَشْفِعُ لَدَیک؛
فَاعْرِفِ اللّهُمَّ ذِمَّتِی الَّتِی رَجَوْتُ بِهَا قَضَاءَ حَاجَتِی، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، اللّهُمَّ اقْضِ لِی فِی الْخَمِیسِ خَمْساً لَایتَّسِعُ لَها إِلّا کرَمُک، وَلَا یطِیقُها إِلّا نِعَمُک، سَلَامَةً أَقْوی بِهَا عَلَی طَاعَتِک، وَعِبادَةً أَسْتَحِقُّ بِها جَزِیلَ مَثُوبَتِک، وَسَعَةً فِی الْحَالِ مِنَ الرِّزْقِ الْحَلَالِ، وَأَن تُؤْمِنَنِی فِی مَوَاقِفِ الْخَوْفِ بِأَمْنِک، وَتَجْعَلَنِی مِنْ طَوَارِقِ الْهُمُومِ وَالْغُمُومِ فِی حِصْنِک، وَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْ تَوَسُّلِی بِهِ شَافِعاً، یوْمَ الْقِیامَةِ نَافِعاً، إِنَّک أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ.

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلّهِ الأَوَّلِ قَبْلَ الْإِنْشاءِ وَالْإِحْیاءِ، وَالْآخِرِ بَعْدَ فَنَاءِ الأَشْیاءِ، الْعَلِیمِ الَّذِی لَاینْسی مَنْ ذَکرَهُ، وَلَا ینْقُصُ مَنْ شَکرَهُ، وَلَا یخِیبُ مَنْ دَعَاهُ، وَلَا یقْطَعُ رَجَاءَ مَنْ رَجَاهُ. اللّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُک وَکفی بِک شَهِیداً، وَأُشْهِدُ جَمِیعَ مَلائِکتِک وَسُکانَ سَمواتِک وَحَمَلَةِ عَرْشِک، وَمَنْ بَعَثْتَ مِنْ أَنْبِیائِک وَ رُسُلِک، وَأَنْشَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِک، أَنِّی أَشْهَدُ أَنَّک أَنْتَ اللّهُ لَاإِلهَ إِلّا أَنْتَ؛
وَحْدَک لَا شَرِیک لَک وَ لَا عَدِیلَ، وَلَا خُلْفَ لِقَوْلِک وَلَا تَبْدِیلَ، وَأَنَّ مُحَمَّداً صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وَآلِهِ عَبْدُک وَرَسُولُک، أَدَّی مَا حَمَّلْتَهُ إِلَی الْعِبَادِ، وَجَاهَدَ فِی اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ حَقَّ الْجِهَادِ، وَأَنَّهُ بَشَّرَ بِمَا هُوَ حَقٌّ مِنَ الثَّوَابِ، وَأَنْذَرَ بِمَا هُوَ صِدْقٌ مِنَ الْعِقَابِ، اللّهُمَّ ثَبِّتْنِی عَلی دِینِک مَا أَحْییتَنِی؛
وَلَا تُزِغْ قَلْبِی بَعْدَ إِذْ هَدَیتَنِی، وَهَبْ لِی مِنْ لَدُنْک رَحْمَةً إِنَّک أَنْتَ الْوَهَّابُ. صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَعَلَی آلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنِی مِنْ أَتْباعِهِ وَشِیعَتِهِ، وَاحْشُرْ نِی فِی زُمْرَتِهِ، وَوَفِّقْنِی لِأَدَاءِ فَرْضِ الْجُمُعَاتِ، وَمَا أَوْجَبْتَ عَلَی فِیها مِنَ الطَّاعَاتِ، وَقَسَمْتَ لِأَهْلِهَا مِنَ الْعَطَاءِ فِی یوْمِ الْجَزَاءِ، إِنَّک أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ.

شیخ و سید و دیگران این دعا را ذکر کرده اند و گفته اند که مستحب است که در سحر شب جمعه این دعا را بخوانند:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ هَبْ لِی الْغَدَاةَ رِضَاک
وَ أَسْکنْ قَلْبِی خَوْفَک وَ اقْطَعْهُ عَمَّنْ سِوَاک حَتَّی لاَ أَرْجُوَ وَ لاَ أَخَافَ إِلاَّ إِیاک
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ هَبْ لِی ثَبَاتَ الْیقِینِ وَ مَحْضَ الْإِخْلاَصِ وَ شَرَفَ التَّوْحِیدِ
وَ دَوَامَ الاِسْتِقَامَةِ وَ مَعْدِنَ الصَّبْرِ وَ الرِّضَا بِالْقَضَاءِ وَ الْقَدَرِ
یا قَاضِی حَوَائِجِ السَّائِلِینَ یا مَنْ یعْلَمُ مَا فِی ضَمِیرِ الصَّامِتِینَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
وَ اسْتَجِبْ دُعَائِی وَ اغْفِرْ ذَنْبِی وَ أَوْسِعْ رِزْقِی وَ اقْضِ حَوَائِجِی فِی نَفْسِی وَ إِخْوَانِی فِی دِینِی وَ أَهْلِی
إِلَهِی طُمُوحُ الْآمَالِ قَدْ خَابَتْ إِلاَّ لَدَیک وَ مَعَاکفُ الْهِمَمِ قَدْ تَعَطَّلَتْ إِلاَّ عَلَیک
وَ مَذَاهِبُ الْعُقُولِ قَدْ سَمَتْ إِلاَّ إِلَیک فَأَنْتَ الرَّجَاءُ وَ إِلَیک الْمُلْتَجَأُ
یا أَکرَمَ مَقْصُودٍ وَ أَجْوَدَ مَسْئُولٍ
هَرَبْتُ إِلَیک بِنَفْسِی یا مَلْجَأَ الْهَارِبِینَ بِأَثْقَالِ الذُّنُوبِ أَحْمِلُهَا عَلَی ظَهْرِی
لاَ أَجِدُ لِی إِلَیک شَافِعاً سِوَی مَعْرِفَتِی بِأَنَّک أَقْرَبُ مَنْ رَجَاهُ الطَّالِبُونَ وَ أَمَّلَ مَا لَدَیهِ الرَّاغِبُونَ
یا مَنْ فَتَقَ الْعُقُولَ بِمَعْرِفَتِهِ وَ أَطْلَقَ الْأَلْسُنَ بِحَمْدِهِ
وَ جَعَلَ مَا امْتَنَّ بِهِ عَلَی عِبَادِهِ فِی کفَاءٍ لِتَأْدِیةِ حَقِّهِ (أَنَالَ بِهِ حَقَّهُ)
صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ لاَ تَجْعَلْ لِلشَّیطَانِ عَلَی عَقْلِی سَبِیلاً وَ لاَ لِلْبَاطِلِ عَلَی عَمَلِی دَلِیلاً

 روایت شده: حضرت فاطمه(سلام الله علیها) دو رکعت نماز می خواند که جبرئیل به ایشان آموخته بود.
آن حضرت در رکعت اوّل پس از سوره «حمد» «صد مرتبه» سوره «قَدر» و در رکعت دوّم بعد از سوره «حمد» «صد مرتبه» سوره «توحید» را می خواند و چون سلام می داد این دعا را می خواند:
سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِیفِ، سُبْحَانَ ذِی الْجَلاَلِ الْباذِخِ الْعَظِیمِ، سُبْحَانَ ذِی الْمُلْک الْفَاخِرِ الْقَدِیمِ، سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَالْجَمَالَ، سُبْحَانَ مَنْ تَرَدّی بِالنُّورِ وَالْوَقَارِ، سُبْحَانَ مَنْ یرَی أَثَرَ النَّمْلِ فِی الصَّفَا، سُبْحَانَ مَنْ یرَی وَقْعَ الطَّیرِ فِی الْهَوَاءِ، سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکذَا لَاهَکذَا غَیرُهُ.
سید ابن طاووس فرموده: در روایت دیگری وارد شده که پس از این نماز «تسبیح مشهور حضرت زهرا» (سلام الله علیها) را که پس از هر نماز خوانده می شود، بخوانند و پس از آن «صد مرتبه» صلوات بر محمّد و خاندان او فرستند؛
و شیخ در کتاب «مصباح المتهجّدین» فرموده: نماز حضرت فاطمه(سلام الله علیها) دو رکعت است: در رکعت اوّل سوره «حمد» و «صد مرتبه» سوره «قَدر» و در رکعت دوّم سوره «حمد» و «صد مرتبه» سوره «توحید» خوانده شود و چون سلام داده شد، «تسبیح حضرت زهرا»(سلام الله علیها) را بخوانند، آنگاه دعای «سُبحان ذِی العِزِّ الشّامِخِ» [که در بالا آمد] را تا آخر قرائت کنند؛
و شیخ فرموده است: کسی که این نماز را بجا می آورد، چون از تسبیح فارغ شود زانوها و دستان خود را تا آرنج برهنه نماید و همه مواضع سجود خود را بدون مانع و حائل به زمین بچسباند و از خدا حاجت بخواهد و به هر کیفیتی که دوست دارد دعا کند و در همان حال سجده بگوید:
یا مَنْ لَیسَ غَیرَهُ رَبٌّ یدْعی، یا مَنْ لَیسَ فَوْقَهُ إِلهٌ یخْشَی، یا مَنْ لَیسَ دُونَهُ مَلِک یتَّقَی، یا مَنْ لَیسَ لَهُ وَزِیرٌ یؤْتَی، یا مَنْ لَیسَ لَهُ حَاجِبٌ یرْشَی، یا مَنْ لَیسَ لَهُ بَوَّابٌ یغْشَی، یا مَنْ لَایزْدَادُ عَلَی کثْرَةِ السُّؤالِ إِلّا کرَماً وَجُوداً، وَعَلَی کثْرَةِ الذُّنُوبِ إِلّا عَفْواً وَصَفْحاً، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِی کذَا وَکذَا.
و به جای «کذا و کذا» حاجات خویش را از خدا بخواهد.

نماز دیگر آن حضرت در روز جمعه نیز چهار رکعت است که در هر رکعت «یک بار» سوره «حمد» و «بیست وپنج» بار سوره «توحید» خوانده می شود.
دعای آن حضرت:
اللّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیک بِجُودِک وَکرَمِک، وَأَتَقَرَّبُ إِلَیک بِمُحَمَّدٍ عَبْدِک وَرَسُولِک، وَأَتَقَرَّبُ إِلَیک بِمَلَائِکتِک الْمُقَرَّبِینَ وَأَنْبِیائِک وَ رُسُلِک، أَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِک وَرَسُولِک وَعَلَی آلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُقِیلَنِی عَثْرَتِی، وَتَسْتُرَ عَلَی ذُنُوبِی وَتَغْفِرَهَا لِی، وَتَقْضِی لِی حَوَائِجِی، وَلَا تُعَذِّبْنِی بِقَبِیحٍ کانَ مِنِّی، فَإِنَّ عَفْوَک وَجُودَک یسَعُنِی، إِنَّک عَلی کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ.

 [بنا بر نقل سید ابن طاووس در کتاب «جمال الاسبوع»] نماز امام حسین(علیه السلام) چهار رکعت است که در هر رکعت سوره «فاتحه» «پنجاه بار» و «توحید» «پنجاه بار» و در رکوع، هر یک از سوره های «فاتِحَه» و «توحید» «ده بار» و پس از سر برداشتن از رکوع نیز هر یک، «ده بار» و نیز در سجده اوّل و پس از سر برداشتن از سجده و هم در سجده دوّم هر کدام «ده بار» خوانده شود و چون از نماز فارغ شد این دعا را بخواند:
اللّهُمَّ أَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لِآدَمَ وَحَوَّاءَ. . .
که دعای بلندی است [این دعا در جلد 88 بحارالانوار چاپ بیروت صفحه 186 نقل شده است].
متن  دعای اللّهُمَّ أَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لِآدَمَ وَحَوَّاءَ. . . برگرفته از بحار الانوار:
اَللّهُمَّ اَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لاِدَمَ وَحَوّا، اِذْ «قالا رَبَّنا ظَلَمْنا اَنْفُسَنا وَاِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَتَرْحَمْنا لَنَکونَنَّ مِنَ الْخاسِرینَ»، وَناداک نُوحٌ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ، وَنَجَّیتَهُ وَاَهْلَهُ مِنَ الْکرْبِ الْعَظیمِ، وَاَطْفَاْتَ نارَ نُمْرُودَ عَنْ خَلیلِک اِبْراهیمَ، فَجَعَلْتَها «بَرْداً وَسَلاماً»،
وَاَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لاَیوبَ، اِذْ نادی «رَبِّ مَسَّنِی الضُّرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ»، فَکشَفْتَ ما بِهِ مِنْ ضُرٍّ، وَآتَیتَهُ اَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِک، وَذِکری لِاُولِی الاَلْبابِ، وَاَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لِذِی النُّونِ، حینَ ناداک «فِی الظُّلُماتِ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، سُبْحانَک اِنّی کنْتُ مِنَ الظّالِمینَ»، فَنَجَّیتَهُ مِنَ الْغَمِّ،
وَاَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لِمُوسی وَهرُونَ دَعْوَتَهُما، حینَ قُلْتَ: «قَدْ اُجیبَتْ دَعْوَتُکما» فَاسْتَقیما. وَاَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَقَوْمَهُ، وَغَفَرْتَ لِداوُدَ ذَنْبَهُ، وَتُبْتَ عَلَیهِ رَحْمَةً مِنْک وَذِکری، وَفَدَیتَ اِسْماعیلَ «بِذِبْح عَظیم» بَعْدَما اَسْلَمَ، «وَتَلَّهُ لِلْجَبینِ»، فَنادَیتَهُ بِالْفَرَجِ وَالرَّوْحِ،
وَاَنْتَ الَّذی ناداک زَکرِیا نِدآءً خَفِیاً، فَقالَ «رَبِّ اِنّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنّی، وَاشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَیباً، وَلَمْ اَکنْ بِدُعآئِک رَبِّ شَقِیاً»، وَقُلْتَ: «یدْعُونَنا رَغَباً وَرَهَباً وَکانُوا لَنا خاشِعینَ»،
وَاَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لِلَّذینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ، لِتَزیدَهُمْ مِنْ فَضْلِک، فَلا تَجْعَلْنی مِنْ اَهْوَنِ الدّاعینَ لَک، وَالرّاغِبینَ اِلَیک، وَاسْتَجِبْ لی کمَا اسْتَجَبْتَ لَهُمْ بِحَقِّهِمْ عَلَیک، فَطَهِّرْنی بِتَطْهیرِک، وَتَقَبَّلْ صَلاتی وَدُعآئی بِقَبُول حَسَن، وَطَیبْ بَقِیةَ حَیاتی، وَطَیبْ وَفاتی، وَاخْلُفْنی فیمَنْ اَخْلُفُ، وَاحْفَظْنی یا رَبِّ بِدُعآئی، وَاجْعَلْ ذُرِّیتی ذُرِّیةً طَیبَةً، تَحُوطُها بِحِیاطَتِک، بِکلِّ ما حُطْتَ بِهِ ذُرِّیةَ اَحَد مِنْ اَوْلِیآئِک وَاَهْلِ طاعَتِک، بِرَحْمَتِک یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ،
یا مَنْ هُوَ عَلی کلِّ شَیء رَقیبٌ، وَلِکلِّ داع مِنْ خَلْقِک مُجیبٌ، وَمِنْ کلِّ سآئِل قَریبٌ، اَسْئَلُک یا لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اَلْحَی الْقَیومُ، اَلاَحَدُ الصَّمَدُ الَّذی «لَمْ یلِدْ وَلَمْ یولَدْ، وَلَمْ یکنْ لَهُ کفُواً اَحَدٌ»، وَبِکلِّ اسْم رَفَعْتَ بِهِ سَمآئَک، وَفَرَشْتَ بِهِ اَرْضَک، وَاَرْسَیتَ بِهِ الْجِبالَ، وَاَجْرَیتَ بِهِ الْمآءَ، وَسَخَّرْتَ بِهِ السَّحابَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ وَاللَّیلَ وَالنَّهارَ، وَخَلَقْتَ الْخَلائِقَ کلَّها،
اَسْئَلُک بِعَظَمَةِ وَجْهِک الْعَظیمِ، اَلَّذی اَشْرَقَتْ لَهُ السَّمواتُ وَالاَْرْضُ، فَاَضائَتْ بِهِ الظُّلُماتُ، اِلاّ صَلَّیتَ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَکفَیتَنی اَمْرَ مَعاشی وَمَعادی، وَاَصْلَحْتَ لی شَاْنی کلَّهُ، وَلَمْ تَکلْنی اِلی نَفْسی طَرْفَةَ عَین، وَاَصْلَحْتَ اَمْری وَاَمْرَ عِیالی، وَکفَیتَنی هَمَّهُمْ، وَاَغْنَیتَنی وَاِیاهُمْ مِنْ کنْزِک وَخَزآئِنِک، وَسَعَةِ فَضْلِک الَّذی لا ینْفَدُ اَبَداً، وَاَثْبِتْ فی قَلْبی ینابیعَ الْحِکمَةِ الَّتی تَنْفَعُنی بِها، وَتَنْفَعُ بِها مَنِ ارْتَضَیتَ مِنْ عِبادِک،
وَاجْعَلْ لی مِنَ الْمُتَّقینَ فی آخِرِ الزَّمانِ اِماماً، کما جَعَلْتَ اِبْراهیمَ الْخَلیلَ اِماماً، فَاِنَّ بِتَوْفیقِک یفُوزُ الْفآئِزُونَ، وَیتُوبُ التّآئِبُونَ، وَیعْبُدُک الْعابِدُونَ، وَبِتَسْدیدِک یصْلُحُ الصّالِحُونَ الْمُحْسِنُونَ الْمُخْبِتُونَ، اَلْعابِدُونَ لَک، اَلْخائِفُونَ مِنْک، وَبِاِرْشادِک نَجَا النّاجُونَ مِنْ نارِک، وَاَشْفَقَ مِنْهَا الْمُشْفِقُونَ مِنْ خَلْقِک، وَ بِخِذْلانِک خَسِرَ الْمُبْطِلُونَ، وَهَلَک الظّالِمُونَ، وَغَفَلَ الْغافِلُونَ،
اَللّهُمَّ آتِ نَفْسی تَقْویها، فَاَنْتَ وَلِیها وَمَوْلیها، وَاَنْتَ خَیرُ مَنْ زَکیها، اَللّهُمَّ بَینْ لَها هُداها، وَاَلْهِمْها تَقْویها، وَبَشِّرْها بِرَحْمَتِک حینَ تَتَوَفّاها، وَنَزِّلْها مِنَ الْجِنانِ عُلْیاها، وَطَیبْ وَفاتَها وَمَحْیاها، وَاَکرِمْ مُنْقَلَبَها وَمَثْویها، وَمُسْتَقَرَّها وَمَاْویها، فَاَنْتَ وَلِیها وَمَوْلیها.

[بنا بر نقل سید ابن طاووس در کتاب «جمال الاسبوع»] نماز آن حضرت چهار رکعت است که در هر رکعت «یک بار» سوره «حَمد» و «صدبار» سوره «توحید» خوانده می شود.
دعای آن حضرت:
یا مَنْ أَظْهَر الْجَمِیلَ، وَسَتَرَ الْقَبِیحَ، یا مَنْ لَمْ یؤْاخِذْ بِالْجَرِیرَةِ، وَلَمْ یهْتِک السِّتْرَ، یا عَظِیمَ الْعَفْوِ، یا حَسَنَ التَّجَاوُزِ، یا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ، یا بَاسِطَ الْیدَینِ بِالرَّحْمَةِ، یا صَاحِبَ کلِّ نَجْوَی، یا مُنْتَهَی کلِّ شَکوَی، یا کرِیمَ الصَّفْحِ، یا عَظِیمَ الرَّجَاءِ، یا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقاقِها، یا رَبَّنا وَسَیدَنا وَمَوْلَانا، یا غَایةَ رَغْبَتِنا، أَسْأَلُک اللّهُمَّ أَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ.

[بنا بر نقل سید ابن طاووس در کتاب «جمال الاسبوع»] نماز آن حضرت دو رکعت است که در هر رکعت «یک مرتبه» سوره «حمد» و «صد مرتبه» «سُبْحَانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا إِلهَ إِلّا اللّهُ وَ اللّهُ أَکْبَرُ؛ پاک و منزّه است خدا و ستایش تنها او را سزاست و شایسته پرستشی جز خدا نیست و خداوند بزرگتر از آن است که وصف شود» خوانده می شود.
اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک یا حَلِیمٌ ذُو أَنَاةٍ غَفُورٌ وَدُودٌ أَنْ تَتَجاوَزَ عَنْ سَیئَاتِی وَمَا عِنْدِی بِحُسْنِ مَا عِنْدَک، وَأَنْ تُعْطِینِی مِنْ عَطَائِک مَا یسَعُنِی، وَتُلْهِمَنِی فِیمَا أَعْطَیتَنِی الْعَمَلَ فِیهِ بِطَاعَتِک وَطَاعَةِ رَسُولِک، وَأَنْ تُعْطِینِی مِنْ عَفْوِک مَا أَسْتَوْجِبُ بِهِ کرَامَتَک، اللّهُمَّ أَعْطِنِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَلَا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ، فَإنَّمَا أَنَا بِک، وَلَمْ أُصِبْ خَیراً قَطُّ إِلّا مِنْک، یا أَبْصَرَ الْأَبْصَرِینَ، وَیا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ، وَیا أَحْکمَ الْحَاکمِینَ، وَیا جَارَ الْمُسْتَجِیرِینَ، وَیا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ.

 [بنا بر نقل سید ابن طاووس در کتاب «جمال الاسبوع»] نماز آن حضرت دو رکعت است که در هر رکعت «یک مرتبه» سوره «حمد» و «صد مرتبه» آیه شریفه «شَهِدَ اللَّهُ» [آیه 18 از سوره آل عمران] خوانده می شود.
یا صَانِعَ کلِّ مَصْنُوعٍ، یا جَابِرَ کلِّ کسِیرٍ، وَیا حَاضِرَ کلِّ مَلَاً، وَیا شَاهِدَ کلِّ نَجْوَی، وَیا عَالِمَ کلِّ خَفِیةٍ، وَیا شَاهِداً غَیرَ غَائِبٍ، وَغالِباً غَیرَ مَغْلُوبٍ، وَیا قَرِیباً غَیرَ بَعِیدٍ، وَیا مُؤنِسَ کلِّ وَحِیدٍ، وَیا حَی مُحْیی الْمَوْتَی، وَمُمِیتَ الْأَحْیاءِ، الْقائِمَ عَلی کلِّ نَفْسٍ بِمَا کسَبَتْ، وَیا حَیاً حِینَ لَا حَی، لَاإِلهَ إِلّا أَنْتَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ.

[بنا بر نقل سید ابن طاووس در کتاب «جمال الاسبوع»] نماز آن حضرت دو رکعت است که در هر رکعت «یک مرتبه» سوره «حمد» و «دوازده مرتبه» سوره «توحید» خوانده می شود.
دعای آن حضرت:
إِلهِی خَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لَک، وَضَلَّتِ الْأَحْلَامُ فِیک، وَ وَجِلَ کلُّ شَیءٍ مِنْک، وَهَرَبَ کلُّ شَیءٍ إِلَیک، وَضَاقَتِ الْأَشْیاءُ دُونَک، وَمَلأَ کلَّ شَیءٍ نُورُک، فَأَنْتَ الرَّفِیعُ فِی جَلَالِک، وَأَنْتَ الْبَهِی فِی جَمَالِک، وَأَنْتَ الْعَظِیمُ فِی قُدْرَتِک، وَأَنْتَ الَّذِی لَایؤُودُک شَیءٌ، یا مُنْزِلَ نِعْمَتِی، یا مُفَرِّجَ کرْبَتِی، وَیا قَاضِی حَاجَتِی، أَعْطِنِی مَسْأَلَتِی بِلَا إِلهَ إِلّا أَنْتَ، آمَنْتُ بِک مُخْلِصاً لَک دِینِی، أَصْبَحْتُ عَلَی عَهْدِک وَوَعْدِک مَا اسْتَطَعْتُ، أَبُوءُ لَک بِالنِّعْمَةِ، وَأَسْتَغْفِرُک مِنَ الذُّنُوبِ الَّتِی لَایغْفِرُها غَیرُک، یا مَنْ هُوَ فِی عُلُوِّهِ دَانٍ، وَفِی دُنُوِّهِ عَالٍ، وَفِی إِشْرَاقِهِ مُنِیرٌ، وَفِی سُلْطَانِهِ قَوِی، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ.

السَّلامُ عَلَیک یا مُمْتَحَنَةُ، امْتَحَنَک الَّذِی خَلَقَک فَوَجَدَک لِمَا امْتَحَنَک صَابِرَةً، أَنَا لَک مُصَدِّقٌ صَابِرٌ عَلَی مَا أَتی بِهِ أَبُوک و َوَصِیهُ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِما، وَأَنَا أَسْأَلُک إِنْ کنْتُ صَدَّقْتُک إِلّا أَلْحَقْتِنِی بِتَصْدِیقِی لَهُمَا، لِتُسَرَّ نَفْسِی، فَاشْهَدِی أَنِّی ظاهِرٌ بِوَلَایتِک وَ وِلایةِ آلِ بَیتِک صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَیهِمْ أَجْمَعِینَ.