سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴۳
برو به گوهر
هر ذره و هر خیال چون بیداریست
از شادی و اندهان ما هشیاریست
بیگانه چرا نشد میان خویشان
کز باخبران بی‌خبری بدکاریست
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴۵
برو به گوهر
هر روز حجاب بیقراران بیش است
زان درد من از قطرهٔ باران بیش است
آنجا که منم تا که بدانجا که منم
دو کون چه باشد که هزاران بیش است
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴۸
برو به گوهر
هر صورت کاید به از او امکان هست
چون بهتر از آن هست نه معشوق منست
صورتها را همه بران از دل خویش
تا صورت بیصورت آید در دست
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۵۰
برو به گوهر
هشیار اگر زر و گر زرین است
اسب است ولی بهاش کم از زینست
هر کو به خرابات نشد عنین است
زیرا که خرابات اصول دینست
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۵۱
برو به گوهر
هم عابد و هم زاهد و هم خونریز است
خونریزی او خلاصهٔ پرهیز است
خورشید چو با بنده عنایت دارد
عیبی نبود که بنده بیگه خیز است
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۵۳
برو به گوهر
یاری که به نزد او گل و خار یکیست
در مذهب او مصحف و زنار یکیست
ما را غم آن یار چرا باید خورد
کو را خر لنگ و اسب رهوار یکیست
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۵۴
برو به گوهر
یاری که غمش دوای هر بیمار است
او را یار است هرکه با او یار است
گویند مرا باش در کار مدام
من بی‌کارم ولیک او در کار است
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۶۱
برو به گوهر
آنان که محققان این درگاهند
نزد دل اهل دل چو برگ کاهند
اهل دل خاصگان شاهنشاهند
باقی همه هرچه هست خرج راهند
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۶۲
برو به گوهر
آن تازه تنی که در بلای تو بود
آغشته به خون کربلای تو بود
یارب که چه کار دارد و کارستان
آن بی‌کاری که از برای تو بود
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۶۳
برو به گوهر
آنجا بنشین که همنشین مردانند
تا دود کدورت ترا بنشانند
اندیشه مکن به عیب ایشان کایشان
زانبیش که اندیشه کنی میدانند
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۶۵
برو به گوهر
آن خوبانی که فتنهٔ بتکده‌اند
ما را به خرابات بتان ره زده‌اند
کافر دل و خونخواره این ره بده‌اند
وز مکر چنین عابد و زاهد شده‌اند
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۶۷
برو به گوهر
آن دل که به شاهد نهان درنگرد
کی جانب ملکت جهان درنگرد
بی‌زار شود ز چشم در روز اجل
کان روی رها کند به جان درنگرد
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۶۸
برو به گوهر
آندم که ز افلاک گهر ریز کند
هر ذره بسوی اصل خود خیز کند
از نخوت آن باد و زین باد هوس
هر ذره ز آفتاب پرهیز کند
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۷۱
برو به گوهر
آنرا که به ضاعت قناعت باشد
هرگونه که خورد و خفت و طاعت باشد
زنهار تولا مکن الا به خدای
کاین رغبت خلق نیم ساعت باشد
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۷۴
برو به گوهر
آنرا که ز عشق دوست بیداد رسد
از رحمت و فضل اوش امداد رسد
کوتاهی عمر بین به وصلم دریاب
تا پیش از اجل مرا به فریاد رسد
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۷۷
برو به گوهر
آن روز که جان خرقهٔ قالب پوشید
دریای عنایت از کرم میجوشید
سرنای دل از بسکه می لب نوشید
هم بر لب تو مست شد و بخروشید
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۷۸
برو به گوهر
آن روز که جانم ره کیوان گیرد
اجزای تنم خاک پریشان گیرد
بر خاک بانگشت تو بنویس که خیز
تا برجهم از خاک و تنم جان گیرد
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸۲
برو به گوهر
آن روز که کار وصل را ساز آید
وین مرغ از این قفس به پرواز آید
از شه چو صفیر ارجعی باز شود
پروازکنان به دست شه بازآید
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸۵
برو به گوهر
آن طرفه جماعتی که جانشان بکشد
وین نادره آب حیوانشان بکشد
گر فاش کنند مردمانشان بکشند
ور عشق نهان کنند آنان بکشند
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸۸
برو به گوهر
آن کز تو خدای این گدا می‌خواهد
در دهر کدام پادشا می‌خواهد
هر ذره ز خورشید تو از دور خوش است
زان جملهٔ خورشید ترا می‌خواهد