سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۴۳۴۸ گوهر پیدا شد:
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۹۱
برو به گوهر
ای دل کاری که نیست در خورد مکن
چیزی که همی نبایدت کرد مکن
آزاد چو سرو باش و سر سبزبزی
در بند جوی مباش ورخ زرد مکن
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۱۴
برو به گوهر
شد راز من و تو ای صنم فاش کنون
افتاد میان خلق و او باش کنون
اکنون که شدند آگه ازین دشمن و دوست
باری نفسی بر آرو خوش باش اکنون
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۲۲
برو به گوهر
شاهی که فلک بلندی اندوز داز او
رخسارۀ خورشید بر افروزد از او
گر حاتم طی زنده شود در عهدش
زانو زند و کرم بیاموزد ازو
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۴۱
برو به گوهر
ای دل پی آرزو بسیار مرو
دیدی که چه جائیست دگربار مرو
روزی سه چهارت ار رهایی دادند
هان باسر آن حدیث و آن کار مرو
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۴۴
برو به گوهر
داری سرعیش از در سودا درشو
بی زحمت خویشتن بتنها درشو
در می طلبی نیایی اندر کشتی
از جامه برون آی و بدریا درشو
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۵۷
برو به گوهر
بر خیره غرور خویش پیوست مده
بر باد نبوده خرمن هست مده
جون نیست ترا بدست نقدی روشن
باری رخ یارو باده از دست مده
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۵۸
برو به گوهر
ای قفل زبخل بردهان افگنده
درعهد توکس ندیدخوان افگنده
ازنان سپهی ساز وز سفره علمی
تااین نشود شکسته وآن افگنده
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۶۰
برو به گوهر
ای داد تو بر داد و دهش پاینده
بر خاک رخ از فروتنی شاینده
بگشاد در و آب زده خانۀ خویش
هر شب ز پی رونده و آینده
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۶۳
برو به گوهر
در کار تو صاحب نظران نظاره
تو غرقه بدریای هوس یکباره
رو چارۀ روز واپسین ساخته دار
ران پیش که گویند که آن بیچاره
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۶۹
برو به گوهر
تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟
با اهل فضول هم وثاقی طلبی؟
نامد گه آن که چشم دل بازکنی
وز باقی عمر عمر باقی طلب کنی؟
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۷۱
برو به گوهر
گل گرچه بنکوییست انگشت نمای
سرو ارچه بشاهدیست بستان آرای
اینک رخش، ای گل تو قدم رنجه مکن
وینک قدش، ای سرو تو بالا منمای
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۷۵
برو به گوهر
هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای
برخاسته یی بقصد آن شهر آرای
از پای در آیی تو ز برخاستت
بنشین تو شمع تا بمانی بر پای
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۹۲
برو به گوهر
از غایت جنگجویی و فتنه گری
گر گل بکفت فتد دهانش بدری
با ساغر و چنگ آنگهت خوش باشد
کین را بزنی و خون آن بازخوری
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۹۶
برو به گوهر
بر رغم من ار گرفته بودی یاری
آنگه که زرم نبود گفتم: آری
امروز چه عذرست و چه گویم باری؟
زر با من و تو بادگری، خوش کاری !
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۰۰
برو به گوهر
بر شخص تو چون کرد زیان بیماری
زین پس نرهد از تو بجان بیماری
زین بی رسمی که با تو بیماری کرد
افتاد ز چشم نیکوان بیماری
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۰۶
برو به گوهر
در بند جهان مباش و آزاد بزی
و ز باده خراب گرد و آباد بزی
تا زنده یی از مرگ نباشی ایمن
یکباره بمیر و تا ابد شاد بزی
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۰۸
برو به گوهر
گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی
همت ننهم چو دیگران برچیزی
با حوصلۀ فراخ قانع شده ام
از تنگ دهان تو بکمتری چیزی
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۱۰
برو به گوهر
ما راست دلی که نیست خالی نفسی
هر گوشۀ او ز سر صاحب هوسی
چون آیینه ییست ور بجویند بسی
جز خویشتن اندرو نبینند کسی
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۱۱
برو به گوهر
درجنگ ترا بیازمودیم بسی
همچون سپهرخودی فگنده ...سی
شمشیر توعورتست پنداری،ازآن
هرگز نکنی برهنه درروی کسی
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۳۰
برو به گوهر
پیوسته ز بهر شهوت جسمانی
این جان شریف را همی رنجانی
آگاه نیی که آفت جان تواند
آنها که تو در آرزوی ایشانی