سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۶۵
برو به گوهر
دانی که به من در غمت آیا چه گذشت؟
بر سر چون شمع، بی تو شبها چه گذشت؟
از درد فراق، ما ز خود بی خبریم
آیا خبرت هست که بر ما چه گذشت؟
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
برو به گوهر
از حوصلهٔ صبر، غمت بیرون است
هر لحظه دل از فراق، دیگرگون است
با دیده چه سازیم که چون شب باز است؟
از شوق چه گوییم که روزافزون است
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۷۹
برو به گوهر
خورشید رخ تو تا دل افروز نشد
ما را شب بخت تیره فیروز نشد
از داغ تو سینه راحت اندوز نشد
هرگز به چراغ، شام کس روز نشد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۸۰
برو به گوهر
اکسیر محبت رخ ما کاهی کرد
هجران ستیزه کار، جانکاهی کرد
از چرخ بلند، سینه خالی کردن
دشوار نبود، ناله کوتاهی کرد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۸۱
برو به گوهر
در هجر تو ناله سینه فرسایی کرد
ابر مژه خون دیده پالایی کرد
فرهاد غم تو آهنین بازو بود
بیهوده دل صبور خارایی کرد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۸۲
برو به گوهر
شاخ گل من نظر به خاری نکند
رحمی به دل سینه فگاری نکند
ترسم نبرد دل از خروشیدن سود
ما خوار شویم و ناله کاری نکند
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۸۵
برو به گوهر
یک چند دل از پی تمنا گردید
جانم هدف طعنه اعدا گردید
گردید ز هر طرف چو راهم بسته
راه سر کوی دوست پیدا گردید
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۸۷
برو به گوهر
آمد به برم یار و چه زیبا آمد!
آرامش جان ناشکیبا آمد
عاری ز خودی شدم، حیاتم بخشید
آن کهنه پلاس رفت و دیبا آمد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۸۹
برو به گوهر
گفتم که به یاد یار خواهی آمد
یا خون شده در کنار خواهی آمد
نه زان اثری نه زین نشانِ نظری
ای دل، توکجا به کار خواهی آمد؟
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۹۴
برو به گوهر
گفتم ز غمت غنچهٔ دل وا نشود
گفتا چه فضولی ست، شود یا نشود
بیهوده چه نالی از گرانباری دل؟
گر غم غم ماست، بار دلها نشود
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۴
برو به گوهر
از عکس رخ تو، گلستان پیدا شد
وز سایه تو، سرو روان پیدا شد
خود جمله جهان صورت یکتایی توست
از هر دو کف تو، بحر و کان پیدا شد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۵
برو به گوهر
در راه طلب، ناله هواخواهی کرد
دل همرهی آه سحرگاهی کرد
زد قاصد شوق دست و پایی که نداشت
دامان وصال یار، کوتاهی کرد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۷
برو به گوهر
بربندی اگر به خون کمر را چه شود؟
لعلی کنی آبگون گهر را چه شود؟
در سینه فتاده بار غم بر سر هم
برداری اگر تو بار سر را چه شود؟
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۰
برو به گوهر
این شور نه آن لعل شکرریز فکند
جادوی نگاهِ معجزآمیز فکند
مستانه ز چشم او برآمد نگهی
آتش به نهاد زهد و پرهیز فکند
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۳
برو به گوهر
دل می بری و خبر نداری که چه شد
زهرم دهی و به رو نیاری که چه شد
در ساغر بوالهوس که خاکش ستم است
خونین جگر مرا فشاری که چه شد؟
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۴
برو به گوهر
دل در غم هجر، بی قراری هاکرد
وین دیدهٔ طوفان زده زاریها کرد
با دامن وصل او نیفتاد حریف
این دست شکسته، پایداریها کرد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۵
برو به گوهر
اول نگه تو فتنه انگیز نبود
بر هم زن هنگامهٔ پرهیز نبود
تا نقش نبسته بود یاقوت لبت
با آب، قران آتش تیز نبود
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۲
برو به گوهر
از رهگذر دوست، صبایی نرسید
چشمم به وصال خاک پایی نرسید
دردا که ز درد ما کس آگاه نشد
فریاد که فریاد به جایی نرسید
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۴
برو به گوهر
مشکل که دلم را نگهت شاد کند
یک عمر ز جور هجر اگر دادکند
چشمت به خدنگ غمزه نگشاید شست
هر چند نگاه عجز فریاد کند
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۷
برو به گوهر
عشق تو سواد دیده را جیحون کرد
رشک تو دل از سینهٔ ما بیرون کرد
در وصل کنیم یاد ایام فراق
اندیشهٔ حرمان، دل ما را خون کرد