و من كلام له عليه‌السلام يصف أصحاب رسول الله و ذلك يوم صفين حين أمر الناس بالصلح
ياد مبارزات دوران پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در صفّين

وَ لَقَدْ كُنَّا مَعَ رَسُولِ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله
در ركاب پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بوديم

نَقْتُلُ آبَاءَنَا وَ أَبْنَاءَنَا وَ إِخْوَانَنَا وَ أَعْمَامَنَا
و با پدران و فرزندان و برادران و عموهاى خود جنگ مى‌كرديم

مَا يَزِيدُنَا ذَلِكَ إِلاَّ إِيمَاناً وَ تَسْلِيماً
كه اين مبارزه برايمان و تسليم ما مى‌افزود

وَ مُضِيّاً عَلَى اَللَّقَمِ
و ما را در جادّه وسيع حقّ‌ و صبر و برد بارى برابر ناگواريها

وَ صَبْراً عَلَى مَضَضِ اَلْأَلَمِ

وَ جِدّاً فِي جِهَادِ اَلْعَدُوِّ
و جهاد و كوشش برابر دشمن، ثابت قدم مى‌ساخت

وَ لَقَدْ كَانَ اَلرَّجُلُ مِنَّا وَ اَلْآخَرُ مِنْ عَدُوِّنَا
گاهى يك نفر از ما و ديگرى از دشمنان ما

يَتَصَاوَلاَنِ تَصَاوُلَ اَلْفَحْلَيْنِ
مانند دو پهلوان نبرد مى‌كردند

يَتَخَالَسَانِ أَنْفُسَهُمَا
و هر كدام مى‌خواست كار ديگرى را بسازد و جام مرگ را به ديگرى بنوشاند

أَيُّهُمَا يَسْقِي صَاحِبَهُ كَأْسَ اَلْمَنُونِ

فَمَرَّةً لَنَا مِنْ عَدُوِّنَا
گاهى ما بر دشمن پيروز مى‌شديم

وَ مَرَّةً لِعَدُوِّنَا مِنَّا
و زمانى دشمن بر ما غلبه مى‌كرد

فَلَمَّا رَأَى اَللَّهُ صِدْقَنَا أَنْزَلَ بِعَدُوِّنَا اَلْكَبْتَ
پس آنگاه كه خدا، راستى و اخلاص ما را ديد، خوارى و ذلّت را بر دشمنان ما نازل

وَ أَنْزَلَ عَلَيْنَا اَلنَّصْرَ
و پيروزى را به ما عنايت فرمود

حَتَّى اِسْتَقَرَّ اَلْإِسْلاَمُ مُلْقِياً جِرَانَهُ
تا آنجا كه اسلام استحكام يافته فراگير شد

وَ مُتَبَوِّئاً أَوْطَانَهُ
و در سرزمين‌هاى پهناورى نفوذ كرد

وَ لَعَمْرِي لَوْ كُنَّا نَأْتِي مَا أَتَيْتُمْ
به جانم سوگند! اگر ما در مبارزه مثل شما بوديم

مَا قَامَ لِلدِّينِ عَمُودٌ
هرگز پايه‌اى براى دين استوار نمى‌ماند

وَ لاَ اِخْضَرَّ لِلْإِيمَانِ عُودٌ
و شاخه‌اى از درخت ايمان سبز نمى‌گرديد

وَ اَيْمُ اَللَّهِ لَتَحْتَلِبُنَّهَا دَماً
به خدا سوگند، شما هم اكنون از سينۀ شتر خون مى‌دوشيد

وَ لَتُتْبِعُنَّهَا نَدَماً
و سرانجامى جز پشيمانى نداريد

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir