و من خطبة له عليه‌السلام لما عزموا على بيعة عثمان
(در ذى الحجّه سال 23 هجرى پس از قتل عمر، در روز شورا آن هنگام كه مردم به ناحق، براى بيعت كردن با عثمان جمع شدند، فرمود)

لَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنِّي أَحَقُّ اَلنَّاسِ بِهَا مِنْ غَيْرِي
همانا مى‌دانيد كه سزاوارتر از ديگران به خلافت من هستم

وَ وَ اَللَّهِ لَأُسْلِمَنَّ مَا سَلِمَتْ أُمُورُ اَلْمُسْلِمِينَ
سوگند به خدا! به آنچه انجام داده‌ايد گردن مى‌نهم، تا هنگامى كه اوضاع مسلمين رو براه باشد، و از هم نپاشد

وَ لَمْ يَكُنْ فِيهَا جَوْرٌ إِلاَّ عَلَيَّ خَاصَّةً
و جز من به ديگرى ستم نشود

اِلْتِمَاساً لِأَجْرِ ذَلِكَ وَ فَضْلِهِ
و پاداش اين گذشت و سكوت و فضيلت را از خدا انتظار دارم

وَ زُهْداً فِيمَا تَنَافَسْتُمُوهُ مِنْ زُخْرُفِهِ وَ زِبْرِجِهِ
و از آن همه زر و زيورى كه به دنبال آن حركت مى‌كنيد، پرهيز مى‌كنم

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir