و من كلام له عليه‌السلام في الزهد
تعريف زهد و پارسايى

أَيُّهَا اَلنَّاسُ اَلزَّهَادَةُ قِصَرُ اَلْأَمَلِ
اى مردم، زهد يعنى كوتاه كردن آرزو

وَ اَلشُّكْرُ عِنْدَ اَلنِّعَمِ
و شكرگزارى برابر نعمت‌ها

وَ اَلتَّوَرُّعُ عِنْدَ اَلْمَحَارِمِ
و پرهيز در برابر محرّمات

فَإِنْ عَزَبَ ذَلِكَ عَنْكُمْ فَلاَ يَغْلِبِ اَلْحَرَامُ صَبْرَكُمْ
پس اگر نتوانستيد همۀ اين صفات را فراهم سازيد، تلاش كنيد كه حرام بر صبر شما غلبه نكند

وَ لاَ تَنْسَوْا عِنْدَ اَلنِّعَمِ شُكْرَكُمْ
و در برابر نعمت‌ها، شكر يادتان نرود

فَقَدْ أَعْذَرَ اَللَّهُ إِلَيْكُمْ بِحُجَجٍ مُسْفِرَةٍ ظَاهِرَةٍ
چه اينكه خداوند با دلائل روشن و آشكار، عذرها را قطع

وَ كُتُبٍ بَارِزَةِ اَلْعُذْرِ وَاضِحَةٍ
و با كتاب‌هاى آسمانى روشنگر، بهانه‌ها را از بين برده است