و من خطبة له عليه‌السلام في الاستسقاء
(اين سخنرانى را در مراسم نماز باران در شهر كوفه ايراد فرمود)

و فيه تنبيه العباد وجوب استغاثة رحمة اللّه إذا حبس عنهم رحمة المطر

أَلاَ وَ إِنَّ اَلْأَرْضَ اَلَّتِي تُقِلُّكُمْ وَ اَلسَّمَاءَ اَلَّتِي تُظِلُّكُمْ مُطِيعَتَانِ لِرَبِّكُمْ
آگاه باشيد، زمينى كه شما را بر پشت خود مى‌برد، و آسمانى كه بر شما سايه مى‌گستراند، فرمانبردار پروردگارند

وَ مَا أَصْبَحَتَا تَجُودَانِ لَكُمْ بِبَرَكَتِهِمَا تَوَجُّعاً لَكُمْ
و بركت آن دو به شما نه از روى دلسوزى

وَ لاَ زُلْفَةً إِلَيْكُمْ
يا براى نزديك شدن به شما

وَ لاَ لِخَيْرٍ تَرْجُوَانِهِ مِنْكُمْ
و نه به اميد خيرى است كه از شما دارند

وَ لَكِنْ أُمِرَتَا بِمَنَافِعِكُمْ فَأَطَاعَتَا
بلكه آن دو، مأمور رساندن منافع شما بوده، اوامر خدا را اطاعت كردند

وَ أُقِيمَتَا عَلَى حُدُودِ مَصَالِحِكُمْ فَقَامَتَا
به آنها دستور داده شد كه براى مصالح شما قيام كنند و چنين كردند

إِنَّ اَللَّهَ يَبْتَلِي عِبَادَهُ عِنْدَ اَلْأَعْمَالِ اَلسَّيِّئَةِ بِنَقْصِ اَلثَّمَرَاتِ
خداوند بندگان خود را كه گناه كارند، با كمبود ميوه‌ها

وَ حَبْسِ اَلْبَرَكَاتِ
و جلوگيرى از نزول بركات

وَ إِغْلاَقِ خَزَائِنِ اَلْخَيْرَاتِ
و بستن در گنج‌هاى خيرات، آزمايش مى‌كند

لِيَتُوبَ تَائِبٌ
براى آن كه توبه كننده‌اى باز گردد

وَ يُقْلِعَ مُقْلِعٌ
و گناهكار، دل از معصيت بكند

وَ يَتَذَكَّرَ مُتَذَكِّرٌ
و پند گيرنده، پند گيرد

وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ
و باز دارنده، راه نافرمانى را بر بندگان خدا ببندد

وَ قَدْ جَعَلَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ اَلاِسْتِغْفَارَ سَبَباً لِدُرُورِ اَلرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ اَلْخَلْقِ
و همانا خدا استغفار و آمرزش خواستن را وسيلۀ دائمى فرو ريختن روزى، و موجب رحمت آفريدگان قرار داد

فَقَالَ سُبْحَانَهُ اِسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كٰانَ غَفّٰاراً يُرْسِلِ اَلسَّمٰاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرٰاراً وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوٰالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنّٰاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهٰاراً
و فرمود: «از پروردگار خود آمرزش بخواهيد، كه آمرزنده است، بركات خود را از آسمان بر شما فرو مى‌بارد، و با بخشش اموال فراوان و فرزندان، شما را يارى مى‌دهد، و باغستان‌ها و نهرهاى پر آب در اختيار شما مى‌گذارد

فَرَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَأً اِسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ
پس رحمت خدا بر آن كس كه به استقبال توبه رود

وَ اِسْتَقَالَ خَطِيئَتَهُ
و از گناهان خود پوزش طلبد

وَ بَادَرَ مَنِيَّتَهُ
و پيش از آن كه مرگ او فرارسد، اصلاح گردد

اَللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَيْكَ مِنْ تَحْتِ اَلْأَسْتَارِ وَ اَلْأَكْنَانِ
بار خداوندا! ما از خانه‌ها، و زير چادرها

وَ بَعْدَ عَجِيجِ اَلْبَهَائِمِ وَ اَلْوِلْدَانِ
پس از شنيدن نالۀ حيوانات تشنه، و گريۀ دلخراش كودكان گرسنه، به سوى تو بيرون آمديم

رَاغِبِينَ فِي رَحْمَتِكَ وَ رَاجِينَ فَضْلَ نِعْمَتِكَ وَ خَائِفِينَ مِنْ عَذَابِكَ وَ نِقْمَتِكَ
و رحمت تو را مشتاق، و فضل و نعمت تو را اميدواريم، و از عذاب و انتقام تو ترسناكيم

اَللَّهُمَّ فَاسْقِنَا غَيْثَكَ
بار خداوندا! بارانت را بر ما ببار

وَ لاَ تَجْعَلْنَا مِنَ اَلْقَانِطِينَ
و ما را مأيوس بر مگردان

وَ لاَ تُهْلِكْنَا بِالسِّنِينَ
و با خشكسالى و قحطى ما را نابود مفرما

وَ لاَ تُؤَاخِذْنَا بِمَا فَعَلَ اَلسُّفَهَاءُ مِنَّا يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ
و با اعمال زشتى كه بى‌خردان ما انجام داده‌اند ما را به عذاب خويش مبتلا مگردان، اى مهربانترين مهربان‌ها

اَللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَيْكَ نَشْكُو إِلَيْكَ مَا لاَ يَخْفَى عَلَيْكَ
بار خداوندا! به سوى تو آمديم از چيزهايى شكايت كنيم كه بر تو پنهان نيست

حِينَ أَلْجَأَتْنَا اَلْمَضَايِقُ اَلْوَعْرَةُ
و اين هنگامى است كه سختى‌هاى طاقت فرسا ما را بيچاره كرده

وَ أَجَاءَتْنَا اَلْمَقَاحِطُ اَلْمُجْدِبَةُ
و خشكسالى و قحطى ما را به ستوه آورده

وَ أَعْيَتْنَا اَلْمَطَالِبُ اَلْمُتَعَسِّرَةُ
و پيش آمدهاى سخت ما را ناتوان ساخته

وَ تَلاَحَمَتْ عَلَيْنَا اَلْفِتَنُ اَلْمُسْتَصْعِبَةُ
و فتنه‌هاى دشوار كارد به استخوان ما رسانده است

اَللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ أَلاَّ تَرُدَّنَا خَائِبِينَ
بار خداوندا! از تو مى‌خواهيم ما را نوميد بر مگردانى

وَ لاَ تَقْلِبَنَا وَاجِمِينَ
و با اندوه و نگرانى به خانه‌هايمان باز نفرستى

وَ لاَ تُخَاطِبَنَا بِذُنُوبِنَا
و گناهانمان را به رخمان نكشى

وَ لاَ تُقَايِسَنَا بِأَعْمَالِنَا
و اعمال زشت ما را مقياس كيفر ما قرار ندهى

اَللَّهُمَّ اُنْشُرْ عَلَيْنَا غَيْثَكَ وَ بَرَكَتَكَ
خداوندا! باران رحمت خود را بر ما ببار، و بركت خويش را بر ما بگستران

وَ رِزْقَكَ وَ رَحْمَتَكَ
و روزى و رحمتت را به ما برسان

وَ اِسْقِنَا سُقْيَا نَاقِعَةً مُرْوِيَةً مُعْشِبَةً
و ما را از بارانى سيراب فرما كه سودمند و سيراب كننده و رويانندۀ گياهان باشد

تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ
و آنچه خشك شده دوباره بروياند

وَ تُحْيِي بِهَا مَا قَدْ مَاتَ
و آنچه مرده است زنده گرداند

نَافِعَةَ اَلْحَيَا
بارانى كه بسيار پر منفعت

كَثِيرَةَ اَلْمُجْتَنَى
رويانندۀ گياهان فراوان

تُرْوِي بِهَا اَلْقِيعَانَ
كه تپّه‌ها و كوهها را سيراب

وَ تُسِيلُ اَلْبُطْنَانَ
و در درّه‌ها و رودخانه‌ها، چونان سيل جارى شود

وَ تَسْتَوْرِقُ اَلْأَشْجَارَ
درختان را پر برگ نمايد

وَ تُرْخِصُ اَلْأَسْعَارَ
و نرخ گرانى را پايين آورد

إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ
همانا تو بر هر چيز كه خواهى توانايى

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir