و من كلام له عليه‌السلام المعروف في غير أهله
شناخت جايگاه بخشش و احسان

وَ لَيْسَ لِوَاضِعِ اَلْمَعْرُوفِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَ عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهِ مِنَ اَلْحَظِّ فِيمَا أَتَى
براى كسى كه نا بجا به ناكسان نيكى كند بهره‌اى

إِلاَّ مَحْمَدَةُ اَللِّئَامِ
جز ستايش فرومايگان

وَ ثَنَاءُ اَلْأَشْرَارِ
تعريف سركشان و اشرار

وَ مَقَالَةُ اَلْجُهَّالَ
و سخنان جاهلان بد گفتار ندارد

مَا دَامَ مُنْعِماً عَلَيْهِمْ مَا أَجْوَدَ يَدَهُ
و اينها نيز تا هنگامى كه به آنها بخشش مى‌كند ادامه دارد

وَ هُوَ عَنْ ذَاتِ اَللَّهِ بَخِيلٌ
دست سخاوتمندى ندارد آن كس كه از بخشش در راه خدا بخل مى‌ورزد

مواضع المعروف

فَمَنْ آتَاهُ اَللَّهُ مَالاً فَلْيَصِلْ بِهِ اَلْقَرَابَةَ
آن كس كه خدا او را مالى بخشيد، پس «بايد» به خويشاوندان خود بخشش نمايد

وَ لْيُحْسِنْ مِنْهُ اَلضِّيَافَةَ
و سفرۀ مهمانى خوب بگستراند

وَ لْيَفُكَّ بِهِ اَلْأَسِيرَ وَ اَلْعَانِيَ
و اسير آزاد كند، و رنجديده را بنوازد

وَ لْيُعْطِ مِنْهُ اَلْفَقِيرَ وَ اَلْغَارِمَ
و مستمند را بهرمند كند، و قرض وامدار را بپردازد

وَ لْيَصْبِرْ نَفْسَهُ عَلَى اَلْحُقُوقِ وَ اَلنَّوَائِبِ اِبْتِغَاءَ اَلثَّوَابِ
و براى درك ثواب الهى، در برابر پرداخت حقوق ديگران، و مشكلاتى كه در اين راه به او مى‌رسد شكيبا باشد

فَإِنَّ فَوْزاً بِهَذِهِ اَلْخِصَالِ شَرَفُ مَكَارِمِ اَلدُّنْيَا وَ دَرْكُ فَضَائِلِ اَلْآخِرَةِ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ
زيرا به دست آوردن صفات ياد شده، موجب شرافت و بزرگى دنيا و درك فضائل سراى آخرت است إن شاء الله.