وَ قَالَ عليه‌السلام إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اَللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ اَلْعِبَادِ فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ
و درود خدا بر او، فرمود: خدا را بندگى است كه براى سود رساندن به ديگران، نعمت‌هاى خاصّى به آنان بخشيده، تا آنگاه كه دست بخشنده دارند نعمت‌ها را در دستشگان باقى مى‌گذارد، و هر گاه از بخشش دريغ كنند، نعمت‌ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد